Doğmazdı kalbe iman, inmezdi arza Kur’an
Meçhul olurdu esma, Levlâkeyâ Muhammed!
Sensiz canım Muhammed
Matem tutardı gökler, gülmezdi hiç melekler
Mahzundur Arş-i alâlevlâkeyâ Muhammed!
Sensiz canım Muhammed
Feyzinle güldü âlem gufrana erdi âdem
Ağlardı belki hala Levlâkeyâ Muhammed!
Sensiz canım Muhammed
Sayende erdi insan Tevhide yoksa putlar
Mabud olurdu haşa Levlâkeyâ Muhammed!
Sensiz canım Muhammed
Şefkatli annesinden öksüz kalan yetime
Benzerdi sanki eşya Levlâkeyâ Muhammed!
Sensiz canım Muhammed
Gün görmeden baharlar, sislerle örtülürdü
Zindan olurdu dünya, Levlâkeyâ Muhammed!
Sensiz canım Muhammed
İnler dururdu sesler, her nağme hıçkırıkdı
Tutmuştu Arşı şevkâLevlâkeyâ Muhammed!
Sensiz canım Muhammed
Dünyada tek hakikat uğrunda can verenler
Bulmazdı derde kimyâLevlâkeyâ Muhammed!
Sensiz canım Muhammed
Al kan figan içinde te’yid ederdi zulmû
Binlerle kanlı sehpa Levlâkeyâ Muhammed
Sensiz canım Muhammed
( Ali Ulvi KURUCU )
