Günlük yaşamda ,çeşitli karakterde insanlarla karşılaşılır.Her birinin davranışı farklı farklıdır.İnsan ilişkilerinde bu farklılıkları düşünerek,karşılıklı ,birbirine değer vermek ve o insanın ruhsal ve bedensel ihtiyaçlarını anlayarak ona göre davranmak gerekir.Bu ,ilişkilerin sağlıklı yürümesini sağlar.Karşılıklı birbirini sevmeyi,saymayı,yardımlaşmayı ve fedakarlığı beraberinde getirir.
Yakın çevremizde,örneğin ailemizde,iş yerinde ,toplumda,karşılaştığımız her yerde,yüz ifadelerimize,sözlerimize,davranışlarımıza,kısacası her türlü iletişime özenle dikkat etmeliyiz.
Dedikodu insan ilişkilerinde en çok ilgi çeken bir sohbet şeklidir.Genellikle erkek olsun bayan olsun bu alışkanlık her iki gurubun sıkça yaptığı bir davranıştır.Aslında insanların olumlu yönlerini görmek,emin olmadığı kulaktan duyma haberlerle veya o kişiyi rencide edecek sözlerle incitici konuşmalar yapmamak en güzeli.
İnsanları sevenler insana değer verir.Sevgi ,hiçbir karşılık beklemeden ,koşulsuz ,bir başkasının tüm ihtiyaçlarını elinden geldiğince ,imkanlar dahilinde karşılayabilmeyi istemektir.Sevgi öyle kutsal bir duygudur ki yaratılan her şeyi ışığıyla aydınlatır,sıcaklığı ile ısıtır.Sevgi duyan insanlar pozitif bir ruha sahiptirler.Daha hassas ,daha ince düşünürler.İnsan ilişkilerinde daha çok kalp gözüyle davranırlar.Sevgi genelde her kapıyı açar.İnatlaşan bir çocuğa bile ,sevgi diliyle yaklaşırsan seni reddetmez,onunla hemen diyalog kurabilirsin.
Bütün canlılar içinde bu böyledir.Eğitilen hayvanlar,ağaçlar,çiçekler,hatta toprağa atılan tohumlar hep sevgi ile beslenir,boy verir ,ehlileşir.
Yüzü gülmeyen,disiplin sağlayacağım diye sesini yükseltip ortamı geren bir insan çevresinde asla sevilmez,genelde yalnızlığa mahkumdur.Değer görmezler.Değer veren ve verilen insanlar uzlaştırıcı,barışçı,inandırıcı,içten ve samimi olmalıdır.Güvendiğimiz insanlarla samimi olabilir,onlarla zamanımızı ve sorunlarımızı paylaşmayı daha çok isteriz.Onların yanında kendimizi daha mutlu hissederiz.Aynı zamanda onların sorunlarını da benimser paylaşır,biz de onlara destek olmaya çalışırız.
O zaman insan ilişkilerine önce ailede önem vermek lazım.Anne ve baba gerek birbiriyle ,gerekse çocuklarıyla ilişkilerinde, birbirlerine güven duymakla,birbirini anlamakla,karşılıklı iletişim kurmakla ilişkilerini güçlendirirler.Herkes birbirine açık olur.Hiçbir şey yalanın ve korkunun arkasına saklanmaz.Sorunlar ortaya atılarak fikir birliği ile çözülür.Aile bireyleri böylece huzuru ve mutluluğu dışarıda aramaz.
İş yerinde de bu böyledir.Anlayışlı ve çalışanına önem veren patron ve yönetici sağladığı huzur ortamında ,herkesin koşarak geldiği,severek çalıştığı ve verim aldığı bir sonuca ulaşır.
İnsan ilişkileri her yerde önemlidir.İş yerinde,alışverişte,eğlence yerlerinde,tatilde,gezide,araçlarda, trafikte,hatta tarlada,kısacası yaşamın her ortamında buna özen göstermek gerekir.Anahtarı da eğitimdir.Eğitim düzeyi yüksek olan toplumlarda insan ilişkileri,suya atılan taşın ,sudaki halkaları gibi genişleyerek olumlu yönde gelişir ve o toplum daha müreffeh bir yaşam sürer.
SEHER TÜRKER
26.12.2010
