Acılar ve sevinçlerde buluşmak toplumumuzungeleneğinde var olan, ortak paydamızdır. Geçen akşam bir taziye evindeydikgenci yaşlısı oradaydı; Fatihalar, dualar ardından tanışmalar, hepsinden önemlisi her kesimden insanın birarada toplanması ve duyguların paylaşılması idi.
Şöyle bir düşündüm ölümünsessizliğindeki sesi ve toplanma davetini. Ölümdeki mana ve acının ortak sesibu insanları bir araya getirebiliyorsa, sevineceğimiz veya sevindiğimiz ortak konulardaortak değerlerde niye bir araya gelemiyoruz!
Zaaflarımız mı ağır basıyor yoksasosyal insan olma yönümüz mü köreldi.
Bu günkü konum aslında koordinasyondu, bizi bir araya getirecek şehir adınakonuşacağımız çok meselelerimiz var. Buşehirde her konu da öylesine birikimli iyi niyetli insanlarımız mevcut tur,ancak ya taziye evinde ya da bir düğünde toplantı da tesadüfen bu insanlarınfarkına varıyoruz.
Demem şu ki; bu şehirde her ansinerji oluşturacak potansiyellerin var olduğu, kabuğuna çekilmiş veyaçektirilmiş bu değerler sanki kent in üstüne kara bulut gibi çökmüş sessizliğiniçinde yok mu olacaklar!
Buna gönlümüz razı olmuyor artık bupotansiyellerin fitilini birilerinin ateşlemesi gerekiyor. Ateşlensin ki, Kahramanmaraş’ımızın renkleri gökkuşağı güzelliğinde şehri aydınlatsın yürekler sevgi yumağına dönüşsün.
.
Gelelim genel konumuza yani şehrimizdeki herkesimdeki potansiyellerimizin varlığına evet tekrar ediyorum potansiyellerimiz varpeki eksik nerede, eksik şu; biz varlığımızın farkında değiliz bizimkoordinasyon eksikliğimiz var bunu kabul edelim! Sivil toplum kuruluşları, kurumlar ve halkla koordinasyon az iletişimsağlıklı değil, yani okyanusu geçip derede boğuluyoruz!
Mademki bu şehirde birikimli deneyimliinsanlarımız var, önce şu koordine konusunda bir gayret sarf edelim, herkeselini taşın altına koysun.
Yeterlimi elbet değil; köşe yazarları değerliarkadaşlarım bu şehir adına bir şeyler yazıyorlar veya görüşüyorlar. Sosyalyardımlarda ve kültürel etkinliklerde reklamsız sessiz çoğunluğa teşekkür ediyorum.Bermuda üçgeni ne sıkışmış zihniyetlerden bu şehri kurtarmak lazım.
Nedir bu Bermuda üçgeninin köşeleri; A köşesi mangal kültürü B köşesi, dedikodu kültürü C köşesi uçkurkültürü.
Bu şehir hepimizin mangalda kül bırakmayan sevgili dostlar,artık şu bağ evlerinde mangal kültüründen dedikodudan sıyrılıp kentin kültürüneel atsak biraz da şehrimizin eksiklerini yapabileceklerimizi konuşsak nasılolur diyorum! (kebabı yemeyin demiyorum)Ben halkıyla bu şehri çok seviyorum inanıyorum ki sizde benden daha fazla seviyorsunuz.Çünkü içimizde bir sevdadır memleket, hoşça kalın.
