Köroğlu(XVI.Y.Y):
Koçaklamalarıyla meşhurdur. Asıl adı Ruşenali’dir.
Yiğitlik ve savaş konularını coşkun bir dille elealmıştır.
Aşk ve doğa şiirleri de yazmıştır.
Bazı şiirlerinde Aleviliği de anlattığı görülür.
Bolu Beyi ile mücadeleleri anlatılır.
Kayıkçı Kul Mustafa (XVII.Y.Y):
Yeniçeri askeri ve halk şairidir.
Şiirlerinde sade bir dil kullanmıştır.
IV. Murat’ın Bağdat kuşatması, Genç Osman’ın şehitedilişi gibi tarihi olayları işleyen şiirleri vardır: “Genç Osman Destanı”
Karacaoğlan (XVII.Y.Y):
Aşık edebiyatının en büyük şairi sayılır.
Kendisinden sonra gelen halk şairleri üzerinde çok etkiliolmuştur.
Aşk ve tabiat şairidir.
Tasavvufa ve dini konulara hiç yer vermemiştir.
Dili sade, arı ve durudur.
Aruzu kullanmayıp, Hece ölçüsüyle şiirlerini yazmıştır.
Varsağın kurucusu olup, koşma ve semaide ustadır.
Epik şiiri olan Nemçe Destanı meşhurdur.
Aşık Ömer (XVII.Y.Y):
Şiirlerinde Halk edebiyatının yanı sıra Divanedebiyatının da etkisi görülür.
Bundan dolayıdır ki şiirlerinde hem hece hem de aruzölçüsü görülür.
Coşkun aşk duygularını Koşma ve Semailerinde anlatmıştır.
Gazel, kaside, murabba; koşma, semai ve varsağıtürlerinde şiirleri vardır.
Arapça ve Farsçayı iyi bilir. Bu yönüyle Halkedebiyatının en kültürlü şairidir.
Gevheri(XVII.Y.Y):
Divan edebiyatından etkilenmiştir.
Hem heceyi hem de aruzu kullanmıştır.
Heceyle yazdığı şiirlerinde daha başarılıdır.
Hece ile Koşmalar, Türküler ve Türk manileri; aruzla dadivan ve müstezat yazmıştır.
Katibi (XVII.Y.Y):
Divan edebiyatı nazım şekillerini ve aruzu da başarıylakullanmıştır.
Aşk konusunda tekniği kuvvetli, ahenkli, hisli, lirikkoşma ve semaileri ile kendi çağında ve sonrasında saz şairlerini etkilemişusta aşıklardan biridir.
Aşık Halil (XVIII.Y.Y):
Yaşamıyla ilgili kesin bir bilgi yok; lakin şiirlerindenanlaşıldığı üzere 18. Yüzyılda yaşamış Bursalı bir halk ozanımızdır (KulHalil).
