Lokman,kudretli bir hükümdarın hizmetinde bulunuyordu. Hükümdarın gözünde diğerçalışanlar kadar kıymetli değildi. Çalışanlar da onu hor görüyordu.
İnsanlarLokman’ı dış görünüşüyle değerlendiriyorlardı. Onun iç dünyasındakigüzellikleri fark edemiyorlardı.
Hükümdar,bir gün, meyve toplasınlar diye bütün çalışanları bağa gönderdi.
Meyvelertoplandı, sepetlere dolduruldu. Fakat çalışanlardan bazıları topladıklarımeyvelerden en güzellerini yediler.
Yaptıklarınınyanlış olduğunu biliyorlardı ama nefislerine uymuşlardı. Ayrıca işlediklerisuçu başkasına atabileceklerini düşünmüşlerdi.
Bağdakiişi bitip de hükümdarın yanına döndüklerinde, “Meyveleri Lokman yedi!” diyerekarkadaşlarına iftira attılar.
OysaLokman’ın olup bitenden haberi bile yoktu.
Bualdatıcı haberden sonra hükümdar, Lokman’a kötü gözle bakmaya başladı.
Lokmanbunun sebebini araştırıp öğrenince, hükümdara sitem etti:
Efendim,hainlik yapanlardan Allah da kul da razı olmaz. Gerçeği öğrenmek için lütfenhepimizi sınayın.
Nasılbir sınama?
Bizebolca sıcak su içirin. Sonra da bizi geniş bir sahaya götürün. Siz atlı olarakbizse yaya olarak koşalım. Bu sayede kötülük yapanı göreceksiniz.
Hükümdar,Lokman’ın söylediği gibi çalışanlarına bolca sıcak su içirdi. Sonra onlarıgeniş bir düzlükte koşturdu. Çalışanlar o alanda epey bir süre bir o yana birbu yana koşup durdular.
Derkeniyice yoruldular ve mideleri bulandı. Çok geçmeden teker teker kusmayabaşladılar.
Çalışanlararasından hangilerinin hükümdarın meyvelerinden yediği böylece ortaya çıktı.
TabiiLokman’ın midesi de bulandı.
Oda kustu.
Ancakonun midesinden tertemiz su çıktı. Böylece Lokman’ın masumiyeti anlaşıldı.
“Eğernur istiyorsan nura istidatlı ol, istediğin dünya ise nurdan uzak dur.
