(Yahudi Vezirin Hasedi)
Bak vezirin gönlü lanet, yok medet,
Hem kulak hem burnu kestirmiş haset.
Halka vursun, hep haset zehr iğnesi,
Böyle yoğrulmuş onun fikretmesi.
Kim hasuttur, bil ki kesmiş burnunu,
Hem burunsuzluk onundur, en sonu.
Bir uzuvdur burnumuz almış koku,
Bil ki bir has bahçe olmuş bulduğu.
Koklamaz bir kimsenin çoktur burun,
Has kokan din, olmalı hep bulduğun.
Koklayan olmuş da bir şükretmemiş,
Nimeti baştan gelip mahveylemiş.
Et şükür, kul ol ki şükretmişlere,
Öl desin öl! Tam diril, sen bir kere!
Alma lainden sakın sermayeni,
Sen soğutmazsın namazdan çevreni!
Dinde kafir, tek hatip olmuştu ya…
Sarımsak katmaktadır has helvaya.
(437-445)
