Temsilciler

Armağan Büyükçapar

20.11.2019 - 09:48 Yayınlanma

Yüzyıl):

Aşık edebiyatının en büyük şairi sayılır.
Kendisinden sonra gelen halk şairleri üzerinde çok etkili olmuştur.
Aşk ve tabiat şairidir.
Tasavvufa ve dini konulara hiç yer vermemiştir.
Dili sade, arı ve durudur.
Aruzu kullanmayıp, Hece ölçüsüyle şiirlerini yazmıştır.
Varsağın kurucusu olup, koşma ve semaide ustadır.
Epik şiiri olan “Nemçe Destanı” meşhurdur.

Hazır ol vaktinde Nemçe kralı
Yer götürmez asker ile geliyor
Patriklerin inmiş tahttan diyorlar
Bir halife kalmış o da geliyor

Yetmiş bin var siyah postal giyecek
Seksen bin var Allah Allah diyecek
Doksan bin var tatlı cana kıyacak
Yüz bini de Tatar Han’dan geliyor

Gelen Ahmet Paşa’m kendidir kendi
Altmış bin dal-kılıç küsuru cündi
Kaçma kafir kaçma ölümün şimdi
Hacı Bektaş Veli kalkmış geliyor

Şevketli efendim Sultanım vezir                          Karac’oğlan der ki burda durulmaz
Altmış bin kılıçla yanında hazır                             Güleç yüze, tatlı söze doyulmaz
Deryalar üstünde boz atlı Hızır                             Gökteki yıldızdan çoktur sayılmaz
Benli Boz’a binmiş o da geliyor                             Yedi iklim dört köşeden geliyor

Aşık Ömer (17.Yüzyıl):

Şiirlerinde Halk edebiyatının yanı sıra Divan edebiyatının da etkisi görülür.
Bundan dolayıdır ki şiirlerinde hem hece hem de aruz ölçüsü görülür.
Coşkun aşk duygularını Koşma ve Semailerinde anlatmıştır.
Gazel, kaside, murabba; koşma, semai ve varsağı türlerinde şiirleri vardır.
Arapça ve Farsçayı iyi bilir. Bu yönüyle Halk edebiyatının en kültürlü şairidir.