Geçen yıl   26 Nisan günü  yine şehit haberi gelmişti... Bu gün de acı haber geldi ve  yüreğimiz yandı. Yazımın konusu Bahar olacaktı... Baharın güzellikleri ve şükür üzerine bir kaç kelam edecektim. Ve bir şehit haberi  daha geldi... Bir ana kuzusu daha vatan için can vermiş... Yine anası ağlıyor... Yine babası, "Vatan sağ olsun" diyor... *** Ateş düştüğü yeri yakar. Ne kadar üzülsek, ne kadar ağlasak şehit anasının şehit babasının  duygularına ulaşamayız. Ancak, onların acılarını paylaşarak teselli buluyoruz. Onları ziyaret ederek  yüreğimizi yumuşatıyoruz. Ben defalarca duygularımı  yazdım. Her defasında "İnşallah  bu son olsun" dedik. "İnadına birleşelim" dedik. Yine de aynı düşüncelerimde ısrarcıyım. Teröristlerin inadına birleşip daha güçlü olacağız İnşallah. *** Sözü daha fazla uzatmak istemiyorum. Hüseyin Emre KUL  yavrumuza rahmet diliyorum. Ailesine, Elbistan'a ve hepimize baş sağlığı dilerken, Mehmet Akif ERSOY'un mısralarını hatırlıyorum. "O rüku olmasa, dünyada eğilmez başlar. Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor, Bir hilal uğruna ya Rab, ne güneşler batıyor." İnşallah bu son olur. Amin!