İnsan, yaşayan en değerli varlık… Bir yönüyle de değerini kendisi belirleyen, hatta diğer canlılara da değer ve anlam katan canlı… Kendi seviyesini en alta düşürenler ve en üst makama çıkaranlar vardır. Kendi nefsine ve egolarına yenilenler seviyesini de düşürenlerdir. Fakat kemale erenler seviyesini de yükseltenlerdir. Bu nedenle insanları ikiye ayırabiliriz. İnsanı Kamil ve İnsanı Makam olmak üzere… Bizim kültürümüzde insanın kendisi önemlidir. Bu nedenle İnsanı Kamil olmak makbuldür. Atalarımız insana verdiği değeri göstermek için ‘
Önce İnsan’ demişlerdir. Buna bağlı olarak insanlara hitap eder iken önce isimler sonra makamlar söylenmiştir. Elif Hanım, Mehmet Bey, Ayşe Kadın, Hatice Bacı, Ali Bey, Ökkeş Efendi, Abdi Ağa gibi. Fakat batı kültüründe sınıf ve makam insanın önüne geçmektedir. Onlar için insanın kendisi değil bağlı olduğu veya içinde bulunduğu sınıf ve aile önemlidir. Bu nedenle önce makam mevki sonra ise insan yani isim söylenir. Mrs. John, Düşes Diana, Lord Micheal gibi. Günümüz toplumuna gelince; insanlar burada da kendi kalitelerine göre davranmaktadır. Asil olan ve değeri kendisinden gelenler önce kendi isimlerini söyler. İsmini önce söyleyerek kendi kalite ve değerinin olduğunu memnuniyetle belirtir. Ancak ikinci grup tam aksine; kendilerini tanıtırken makamlarını söylemekten büyük bir zevk ve haz duyarlar. Üstüne basa basa makamlarını söylerler ki, etrafta bilmeyen tanımayan kalmasın. Makamın nedeniyle kendisine saygı duysun. Aslında böyle yaparak şunu demek istiyor; ben İnsanı Makamım, benim hiç değerim ve kabiliyetim yoktur. Ben bu makama gelmeden önce de hiçtim, ezik bir insandım. Ama şimdi bu makamın sahibiyim ve çok değerliyim, beni değerli kılan kabiliyetim değil makamın kendisidir. Bu makam beni önemli kıldı ve bana sınıf atlattı. Bu makama benim katacak bir şeyim yok. Ama makam bana çok şeyler katıyor. Makamda olduğum sürece çok güçlüyüm ve değerliyim, fakat makam elimden gidince makamla gelen tüm güzel hasletlerde gidecek, eski ezik ve sönük insan olacağım. Yani ‘Sıfır’ Demek istemektedir. Fakat İnsanı Kamil olanlar tam tersini ifade eder. Ben en değerli varlığım. Beni değerli kılan önce insan oluşum sonrada bir insan olarak sahip olduğum güzel hasletlerdir. Makam ve mansıplar benimle güzeldir ve benimle değerlenir anlam kazanır. Ben buraya vazifemi, bildiğimi yapmaya geldim, ben buralara bir şey katmaya geldim. Ben buralarda geçiciyim, makamım benimle ebedi değil, gidicidir. Bu nedenle makam gitse de ben yine aynı insan olacağım. Yaşadığım yerde veya çevrede değişiklik olabilir ancak değerimde ve karakterimde asla bir eksilme ve değişme olmaz. Demektedir. Çevrenizde sık sık duyuyorsunuzdur. Makamlarını önce söyleyerek üstünlük taslamaya veya üstün olmaya çalışanları. Makamla kişilik kazananlar makamlarını kaybettiklerinde de kişiliksiz kalırlar. Makamların ve görevlerimizin geçici olduğunu bilelim ve kalıcı olanı yakalamaya çalışalım. Kalın sağlıcakla…
