Kahramanmaraş’ta yaşanan tarihin en büyük felaketinden çıkarılması gereken dersler var.
Pazarcık’ta 7.7 ve Elbistan’da 7.6 depremleri dört bir yanı yerle bir etti.
11 ilde 13 milyon insanın hayatını doğrudan etkiledi.
Yer kabuğu kırıldı.
Kolonlar, kirişler, duvarlar yıkıldı.
Yürekler parçalandı!
Fakat tüm bunlara rağmen depremin üzerinden 42 gün geçmesine rağmen Maraş’ta ZİHNİYET 5 Şubat ne ise o. Yani en küçük bir kırılma olmadı.
Dil aynı dil…
Hareket aynı hareket…
Bakış açısı aynı…
Siyasi, Sosyal, kültürel ve ekonomik yapıyı oluşturan zihniyet yerli yerinde olduğu gibi duruyor.
Hamaset, hamaset, hamaset…
Hakaret, hakaret, hakaret…
İyiye, güzele ve yeniye dair pek bir şey yok.
Bu şehrin zihniyet devrimine ihtiyacı var.
Bu şehrin ağalık düzeninden kurtulması gerek.
Bu şehrin boş gürültüyü alkışlama alışkanlığından kurtulması gerek.
Bu şehrin sevgisi lafla değil icraatla olmalı demek gerek.
Bu şehrin Kahramanmaraş Milliyetçiliği ile tanışması gerek.
Maraş’taki gerek siyasi, gerek ekonomik gerekse dini kisve altında yürütülen militan kafayı söküp atmak gerek.
Milletin sırtından beslenip memlekete külhan beyliği yapan sırtlanlara fırsat vermemek gerek.
Velhasıl Maraş Milliyetçiliği ile fikrini, ilmini, parasını harcamayan kim varsa bu asırlık felaketle deprem enkazı altına gömüp şehrin dışına mezbeleliğe atmak gerek.
Bugün 2. Kurtuluş günüdür.
Maraşlıların köhne ağalık düzeninden, bağnaz zihniyetten ve sırtlanlardan kurtulma yeniden ayağa kalma günüdür.
