Der vezir: “Boşsözle kanmış kimseler,
Va’z ve söz, dil,hem kulak isterseler;
Gözde bağ olmuşsahissin söz çabuk,
Adi hissindengeçip tık sen pamuk.
Bil kulak manayaolmuştur tıkaç,
Hem sağır manayı duymazşimdi geç!
Sen kulaksız,his, fikirsiz ol da git;
Ta hitabı“irci”yi vardır işit!
Hep uyanmakzevkidir varmış biri,
Gark oluştankoklamaz gelmez biri.
Oldu kavl üfi’limiz, ayan geziş,
İçte gezmektir,fezaya yükseliş.
Gönlün İsa’dıryürür deryada da,
Gördüğün alemdirki ondan doğmada.
Bir kurak yer,olsun ister hep kuru,
Ruha koymuşummanın arzusunu!
Madem ömrün,toprak üzre aldı yol,
Bazı dağdır; bazıderya, bazı çöl!
Ab-ı hayvanbulmak imkansız sana,
Yok ki imkandalgalardan aşmana!
Kilde dalgam,fikrimiz hem aklımız,
Ummanın her dalgamestlik bilseniz!
Sarhoş olman;kaldı mestlikten uzak;
Böyle sarhoşlukedep sunmaz ki bak!
Faydasız sözlerdemişsen toz ne ki,
Akla dön sen,sus; kulak ol öyle ki!
