Nimetleri fark etmek ve şükretmek...
Bu konuda da sık sık yazıyorum.
2016 yılının ilk ayında da uyarmayı uygun gördüm.
İnsanlarda gördüğüm hırs ve kibir bana bunları yazdırıyor.
Önemli olan kendimize gelmek...
Sakinleşin ve kendinizi dinleyin.
Derin bir nefes alın...
Ağrıyor mu biryeriniz?
Ağrısa da ağrımasa daşükredin.
***
Kahramanmaraş'ta yaşıyoruz.
Bugünlerde taziyelerçoğaldı...
Bu arada taziye evlerini yaptıranlara da teşekkür borçluolduğumuzu belirteyim...
Hasta ziyaretleri de devam ediyor.
Hastaneye gidiyoruz hastaları görüyoruz.
Hastaların sıkıntılarınıgördükçe uyanıyoruz.
Acıları görünce akılbaşa geliyor.
Acıları paylaşmakistiyoruz ama geç kalıyoruz.
Etrafımızda o kadarçok kanser hastası var ki...
Hastane köşelerindebekleyen insanlardan biri de siz olabilirsiniz.
Öyleyse acıları vesıkıntıları paylaşmalıyız ki sıra size geldiğinde yalnız kalmayasınız.
***
Acıları paylaşıpşükretmeliyiz.
Öncelikle nefesalmak...
Sağlıklı olmak...
Yakınlarınızınsağlıklı olması...
Hastane kapısındabeklemiyor olmanız...
Sadece bunlar içinbinlerce defa şükredebilirsiniz.
Hastaneye gidin veacilde oturun.
Seyredin gelenigideni...
Dinleyin feryadıfiganı...
Veya gidin mezarlığa...
Dolaşın mezar taşlarıarasında.
Unuttuğunuz birçokMaraşlı çıkacak karşınıza.
Hepsinin adı mezartaşında kalmış.
***
Güzel bir şarkıhatırlıyorum.
“Kimler geldi, kimlergeçti?”diye başlar.
Şeyh Adil mezarlığınıgezerken aklınıza bu şarkı geliyor.
Zengin fakir ayrımıyapılmamış.
Herkes oradatoplanmış.
Bir an siz de oraya tabut içinde geldiğinizi farz edin.
Hemen değişeceksiniz.
Eksiklerinizi düşüneceksiniz.
“Eyvah!” diyeceksiniz.
Evinize veya işinize döndüğünüzde daha sevecen olacaksınız.
Daha az kalp kıracaksınız.
Gördüğünüz gibimezarlıkta Dolar, Euro geçmiyor.
Bir nefes alın...
Düşünün...
Ve yaşadığınız her aniçin Yüce Allah' defalarca şükredin.
İyi günler.
