Yaklaşık 2 yıldır Covid-19 Pandemii ile boğuşuyoruz.

Çinde yaşanmış bir olay birçok insanın hayatına mal oldu.

Birçoğumuz yakınını kayıp etti, bir çoğumuz ise ölümle yüz yüze geldi.

Şimdi ise Normalleşme ile eski alışkanlığımıza dönme çabası içerisindeyiz.

Lakin bu Pandemi bize ders olurken bazı gerçekleri de gün yüzüne çıkardı.

Pandemi hayatımızı değiştirmeden önce bir kıymetsizliğin içindeymişiz meğer.

Ve gün geliyor hayata bir başka pencereden bakarken nasılda değerli oluyor sıradan gördüğümüz herşey değil mi?

Gel bir bardak çay içelim! Derdik yolda gördüğümüz de birbirimize.

Bir sohbetin bahanesiydi bir bardak çay…

Nereden bilebilirdik söylerken bile kıymetini bilmediğimiz, dilimize dolanmış kulağımıza aşina olmuş bu sözün bu kadar kıymetli olduğunu.

Oysa ki, bir bardak çaymış bizi etrafında, güldüren, ağlatan bazen de birbirimize gönül koyduran... Bazen bir iş çıkışı sözleşirdik “bir çay içelim bir yerde hemen eve gitmeyelim iki laf ederiz”…

İki laf dediğine bakmayın belli ki içi doludur, anlattıkça bardaktaki çay gibi akıp gidecektir öfkesi de yorgunluğuna...

'Bir çay daha alır mıydınız?' diyen garson da hasrettir şimdi belki de “çayım açık olmuş değiştir şunu “diyen öfkeli müşterisine...

Bazen “bir çayını içmeye geldim” diyerek başlar hayırlı işler, giden bilir geri çevirilmez her zaman baş üzerindedir bir bardak çay için gelen...

Bazen de evde bunalan karısı emekli amcaya der “çık bir yerde bir bardak çay iç Allah aşkına " bilir ki o dışarıda çay içerken kendisinde evde yudumlayacaktır şöyle Bi ayaklarını uzatıp....

Bazende içtiğimiz son çay olduğunu bilmeyiz yitip giden dostlarımızla.

Son kez ikram etmişizdir, son kez demiştir "niye zahmet ettin" ondan son kez duymuşsunuzdur "çay iyi geldi" diye, son olduğunu bilseydik daha Bi özenle koyardık önüne, belki demlediğimiz en güzel çay olsun, içene şifa olsun diye...

Hayatta çay gibi dir çayda hayat gibi işte, bazen neşe bazen keder, her ne yaşıyorsak toplar bizi etrafına, bir yudumda bazen ısıtır içimizi bazen serinletir, iyide Bi sırdaştır ha bir bardak çay, bazen öfkemiz şahit olur bazen sevincimize ama hep aramızda kalır, sıcacık bir dosttur, bizi dosta bağlayan...