SALKIM SÖĞÜT 6

SALKIM SÖĞÜT

01.01.2024 - 17:54 Yayınlanma

3 Paylaşım

Çok değerli “Salkım Söğüt” okuyucuları, bu sayımızda dolu dolu bir edebiyat sayfaları sunuyoruz. Mesder Derneğimiz, aşağıda göreceğiniz üzere, Aralık ayında birçok etkinliğe hem imza attı, hem de ev sahipliği yaptı.

13 Aralık günü, Kahramanmaraş İstiklal Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyat Bölümünden “Doç. Dr. Özlem ÜNALAN’ın konuşmacı olduğu ve Âşık Veysel’in türkülerinin de seslendirildiği “Sazıyla Sözüyle Kültürümüzde Âşık Veysel” konulu konferansa Mesder olarak katılım sağladık.

16 Aralık’ta, Mado sponsorluğunda ulusal ölçekte düzenlediğimiz “Deprem ve Yaşam” konulu öykü yarışmasının Ödül Törenini yaptık. Mado Evi’nde yapılan ödül törenimizi, 12 Şubat ve Dulkadiroğlu Belediye başkanlarımız, Emniyet Müdürümüz, İl Kültür Müdürümüz, Büyükşehir Kültür Dair Başkanımız, 12 Şubat Milli Eğitim Müdürümüz, 12 Şubat Belediyesi Kültür Müdürü, Öykü Yarışmasında dereceye giren yarışmacı misafirlerimiz, yarışma jürisinde yer alan edebiyatçılar, Mado Yönetim Kurulu Başkanı, birçok edebiyatsever yazar-şair dostlarımızla birlikte MESDER Yönetim Kurulu ve Kahramanmaraş’ta bulunan bütün gazeteci arkadaşlarımızın, haber ajanslarının ve muhabirlerinin tamamının katılımı ile gerçekleştirdik.

19 Aralık’ta, Mesder binamızda düzenlediğimiz “Türkü Pınarı” programında, Kahramanmaraş ozanlarından İsmail TOPAL’ın türkülerini ve müzik serüvenini dinledik. 21 Aralık’ta Mesder’de, Türk Ocağı Kahramanmaraş Şubesinin düzenlediği “Kutalmışoğlu Süleyman Şah’ın Siyasal Faaliyetleri” konulu konferansı, Sütçü İmam Üniversitesi İnsan ve Toplum Bilimleri Fakültesi Öğretim Üyelerinden Doç. Dr. Samet ALIÇ hocamız sundu.

23 Aralık tarihinde, Mesder ve Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi birlikteliğinde mûtad “Mesder/ Akademi Edebiyat Sohbetleri” nin ikincisini idrak ettik. Mesder binasında yapılan programın konusu “Hz. Mevlana ve Şeb-i Arus”, konuşmacımız ise Sütçü İmam Üniversitesi İnsan ve Toplum Bilimleri Fakültesi’ nden Prof. Dr. Yakup POYRAZ hocamızdı.

27 Aralık’ ta Mesder’de, Türkiye Yazarlar Birliğinin Kahramanmaraş Şubesi tarafından düzenlenen ve Mehmet Yaşar’ın sunumuyla, konuşmacı olarak Sütçü İmam Üniversitesi İnsan ve Toplum Bilimleri Fakültesinden Doç. Dr. Selim SONUNCU ve araştırmacı / yazar Duran BOZ’un konuşmacı olarak katıldığı; “Doğumunun 150. Yılında İslam ve İstiklal Şairi Mehmet Akif ERSOY’u Anma Programı” na ev sahipliği yaptık. 30 Aralık günü Mesder’de “Düşeyaz Dergisi” nin düzenlediği aylık okur-yazar buluşması kapsamında “Depremle Barışık Yaşamak Mümkün mü” konulu panelde, konuşmacı olarak şair/yazar Zekeriya ÇAKABEY, emekli müftü Ahmet ÇELİK ve yüksek inşaat mühendisi Uygar GÜNDEŞLİ’ nin değerli önerilerini ve tavsiyelerini dinledik.

Şu sıralar Mado ile işbirliği içinde, yarışmamıza gelen deprem öykülerinden 70 tanesini puanlama sırasına göre kitaplaştırma çabası içindeyiz. 6 Şubat depreminin yıldönümünden önce kitabımızı çıkarıp, siz okuyucularımıza sunmayı hedefliyoruz. Sevgili edebiyatseverler, bir ay sonra buluşmak ümidiyle hoşça kalın, edebiyatla kalın.

Lütfi BİLİ

ARAF Celalettin Kurt

Bir değirmen çıkrığı, döndükçe döner başım

Şu dünyada mekânsız, araftayım, zordayım

Pervaneyim dönerim, bir kendime dönemem

Aşkın gönül derdinde, alev alev kordayım

Oysa dönsem kendime, bulurum adresimi

Hançereme bağlarım, yitirdiğim sesimi

Soluk alır veririm, toplarım nefesimi

Ben kendimi ararım, bulamam ki nerdeyim

Ne hayâller kurardım, mor ufkumda yaldızlar

Göğe çadır kurardım, ellerimde yıldızlar

Hayâllerim vurdular, kanar, yüreğim sızlar

Eşkâli mücerretim, sanki düştüm yardayım

Bulutları örterdim, yorgan diye üstüme

Doldururdum suları, bulutlardan destime

Söyleşirdim geceyle, aşk gelmezdi kastıma

Dertlerimdi dermanım, zarardayım kârdayım

Bir sevdanın peşinden, yıllar yılı yürüdüm

Yollarına düşüp de, nice ayak sürüdüm

Her hüznüne katlandım, derdin başa bürüdüm

Hâlâ sevda künhünde, başladığım yerdeyim

Benden kaçar o sevda, göçer yaban ellere

Hem düşürür kendini, hem de beni dillere

Gül remzini unutur, yazık eder güllere

Utanırım bu hâle, içim ağlar dardayım

Yanarım alaz alaz, dumanım göğe çıkar

Bazen nefsin şerrine, kînim, nefretim akar

Çıkamam ki araftan, yolum boşluğa bakar

Gülüm yanar benimle, kokusunda hardayım

Akitleşir bir zaman, kavli kavle çatardım

Yedi veren güllerden, bahar bahçe tutardım

Maveranın büyülü, rüyasına yatardım

Düşüm çıktı düşümden, bir rotasız turdayım

Aşkım vardı aşk içre, şimdilerde niçin yok

Hedefine varmadan, kaçar yana eğri ok

Yengilerim çoğaldı, tasa gamlar bende çok

Nalânlıyım feryatlı, ünlenirim zardayım

Bir gurbettir bu dünya, başı sonu nerdedir

İnsanlığa öz vatan, uzaklarda yerdedir

Aydınlığın muştusu, karanlığa perdedir

El ver Râbb’im kuluna, el verirsen ordayım

3- Tezay Tezcan Akkurt

KELEBEĞİN VERİLECEK HESABI YOK

Çocukluğumdan bu yana, doğaya ve doğada yaşayan tüm canlılara ilgi ve sevgi duyarım. Hatta kendimi çoğu zaman insanlardan çok, doğadaki diğer canlılara yakın hissederim. Onların o disiplinli ve yaratılış gayelerinden sapmayan onurlu yaşantılarını hayranlıkla izlerim. İnsanla karşılaştırıldıklarında ne kadar da azimli, çalışkan, dürüst, merhametli, sevgi dolu, vefalı ve günahsızdırlar. Belki de bu yüzdendir ki çoğumuz, kalabalıklar içinde bulamadığımız huzuru doğada buluruz ve yalanlarla, içi boş naralarla kirlenmiş zihinlerimizi, doğadaki seslerle dinlendiririz. Nasıl da güzeldir kuşların cıvıltısı, yaprakların hışırtısı, suların şırıltısı ya da bir ağustos böceğinin yıldızlı bir geceye eşlik eden, rast makamındaki şarkısı…

Bütün bu canlılar içerisinde beni en çok cezbeden ve şaşırtanlardan biri de kelebeklerdir.

Aslında tırtıldan, eşsiz güzellikte bir kelebeğe dönüşmeden önce, daracık bir kozanın içerisinde sabırla bekleyişleri, biz insanoğlunun anne karnındaki bekleyişi ile oldukça benzerdir. Ancak kozadan çıktıktan sonraki hayatları hiç de bizimki gibi değildir. Kısacık ömürlerinde hep aynı zarafetle yaşarlar ve hiç kimseye zarar verdikleri görülmemiştir. Kusursuz bir güzellikle yaratılmış olmalarına rağmen hiç şımarmazlar. Geçtikleri her yere mutluluk götürürler ve etraflarına saçtıkları güzellikle ilham dağıtırlar.

Hayatın içinden sessizce uçup giderler ve hiç gürültü yapmazlar. Birbirleriyle savaştıkları, birbirlerini öldürdükleri hiç görülmemiştir. Birbirlerine üstünlük taslamazlar. Kanaatkârdırlar, kimsenin sahip olduklarını kıskanmazlar ve kendi bulduklarıyla yetinirler. Güzel havalarda kanatlarını şükürle çırparlar ama zor şartlarda da kendilerini koruyup kamufle edecek kadar mücadelecidirler. Doğanın küçük bir parçası olduklarının ve doğaya muhtaç olduklarının farkındadırlar. Bu yüzden de doğaya asla zarar vermezler. Kanatları farklı renkte diye, bir başka kelebeği dışlayıp ötekileştirmezler hatta aksine aynı bahçede ahenkle ve birlikte kanat çırparlar. Ömürleri kısa olsa da hiçbir zaman hırs yapmazlar ve daima sükûnetlerini korurlar. Bütün bunların sonucu olarak, bedenleri kadar küçük ömürlerini tamamladıklarında bile güzelliklerinden hiç bir şey kaybetmezler.

Peki ya insan, kozasından tertemiz ve günahsız çıktıktan sonra, kelebekler gibi ömrünün

sonuna kadar aynı masumiyeti korumayı başarabilir mi? Elbette ki hayı! Tam aksine insan, menfaatleri uğruna her türlü kötülüğü yapma potansiyeli olan doğadaki en tehlikeli canlı türüdür. Hırsları uğruna birbirinin hayatına son vermekten çekinmeyen ve hatta çocukların bile canına kıyabilecek kadar onursuzlaşan aşağılık bir varlıktır insan. Bazen düşünüyorum da, keşke insanın insana ettiği bunca zulmü, bunca haksızlığı, adaletsizliği, vahşetin ve barbarlığın bu denlisini görüp de insan olacağıma, mavilikte süzülen bir güvercin, dağ başında açan bir çiçek ya da bir suyun kıyısında öylece duran bir taş olsaydım…

Ne yazık ki eşref-i mahlûkat yani yaratılmışların en şereflisi olarak yaratılmış olan insan, yaşadığımız bu garip çağda yaratılış gayesinden çoktan uzaklaşmış ve nefsinin, arzularının, hırslarının kurbanı olarak kendisine layık görülen şeref payesini de kaybetmiştir. Ancak bizler inanırız ki şu kısacık ömürlerimizi geçirdiğimiz fani dünyadan sonra gideceğimiz ebedi bir âlem vardır ve orada zerre kadar iyilik de, zerre kadar kötülük de karşılıksız kalmayacaktır! Kısacık bir ömür için ebedi hayatını, fani emelleri uğruna zayi edenlere, kelebeğin ömrü ne güzel bir örnektir. Zira kelebek, vazifesini layıkıyla yerine getirdiği için verilecek hesabı da yoktur. Belki de o yüzden yaşam da, ölüm

de en çok kelebeklere yakışır…

TEZAY TEZCAN AKKURT

4- REÇETE

Biraz eylül sarısı

ıhlamur çiçeği bir tutam

ayva kabuğu ekleyin biraz

zerre miktarı safran

içine bir de

kurumuş papatya göbeği ezin.

Kaynatın anıların her gece

bıçak yalımı alevinde;

al sana hüzün.

Lütfi Bilir

VARSIN GÜLLER YAĞSIN

Tayyib Atmaca

Başıboş bulutlar takılın bana

Dağları aşalım yâre gidelim

İster turnalarla ister yan yana

İsterseniz pare pare gidelim

Nehirlerden suyumuzu alalım

Şehirlere biraz gölge salalım

Susuz topraklarda biraz kalalım

Geceleri yara yara gidelim

İt huylu bu nefsi zincire vurup

Her gün asumanda semaha durup

Dinlenirken hu çekerek oturup

Alevi üfleyip hara gidelim

Can kuşumuz gözümüzde sulansın

Ruhlarımız birbirine dolansın

Dilenenler ol Kerim’den dilensin

Badeyi içmeye pire gidelim

Her gün gözlerimiz yaş ile dolsa

Sinemiz günlerce ateşte kalsa

Bu yolun sonunda ölüm de olsa

Bahtımızın kıyı sıra gidelim

Adımızı çiğneyerek yutsunlar

Ne ağıt yaksınlar ne yas tutsunlar

Mülkümüzü can mülküne katsınlar

Varsın güller yağsın dara gidelim

6--

BİZE UĞRAMAZ

Dönerse dönsün dünya zaman içimizdedir.

Yerimizde sayarız yıllar bize uğramaz

Dışımızda çul vardır iman içimizdedir

Putlara secde eden kullar bize uğramaz

Aşk köprüsünden geçtik af olmaz suçumuzda

Şiirin kokusu var rengi var saçımızda

Rüyamız gülizardır bahar var içimizde

Tomurcuk gül açmayan dallar bize uğramaz

Gönülden sevenleri bağrımıza basarız

Paslansa yüreğimiz bir çengele asarız

Yalnızca hak önünde, aşk önünde susarız

Hakk sözünden bihaber diller bize uğramaz

Sevdanın fenerinde olmaz bizim isimiz

Hislerin zirvesinde bayrak olur sisimiz

Vahdetin vadisinde yankılanır sesimiz

Münkirin sazındaki teller bize uğramaz

Biz gülün peşindeyiz mevsim olsa da güzde

Yolumuzdan sapmayız yürürüz aynı izde

Muhabbet dergâhında gönül meclisimizde

Aşktan bahis açmayan fallar bize uğramaz

Âşık OBALI (Mustafa BİLİR)

4446

7- Nafiz YILDIRIM

HANİFİ YILMAZ’IN “AŞKA MUHATAP SENSİN” ŞİİRİNE FARKLI BİR BAKIŞ

Günümüzde şiir, yeniden güç kazandı dersek yanılmış olmayız herhalde. Bir dönem şiirin de şairin de pek itibarı kalmamıştı madde ağırlıklı yaşayan dünyamızda. Ama son zamanlarda yeniden, bir nebze de olsa teşbihte hata yok, maddi hazlarımızın doyuma ulaşmasıyla birçok sanat dalı gibi şiir de itibar kazanmaya başladı. Şiir aslında her dönem gücünü muhafaza etmiştir, kimi zaman yaşanan savaşlarda ve duygu yoğunluğunun fazla olduğu anlarda şiir biraz daha öne çıkarak kendini daha güçlü hissettirmeyi bilmiştir.

Son zamanlarda şiirin önem arz etmesindeki etkenlerin başında bize göre ekonomik refah seviyesinin yükselmesi gelmektedir. Çünkü insanların yaşam kaliteleri artırdıkça sanata ve edebiyata olan ilgileri de artmaktadır. Bu bağlamda şiirin tekrar sevilmesi güç kazanması şüphesiz bizleri sevindirmektedir. Çünkü M. Emin YURDAKULUN’ UN” Unutma ki şâirleri haykırmayan bir millet / Sevenleri toprak olmuş öksüz çocuk gibidir. “İfadesine yürekten amenna diyenlerdeniz.

Aslında şairlerin her dönem sesleri yüksek çıkmıştır ve çıkıyor da… Çünkü onlar toplumun en ince, hassas ruhlu insanlarıdır ve toplumu en iyi onlar gözler ve de bu gözlemleri ruh imbiklerinden süzülüp kelimelere dökülerek kanatlanır. K.Maraş’ımız da bu hususta bayraktar illerimizden şüphesiz ilkidir. Bu iklimde şiir ve şair her dönem kıymet görmüş ve topluma ışık olmuştur. Biz dahi burada, bu iklimin yetiştirdiği güzel insanlardan biri olan şair Hanifi Yılmaz’ın bir şiirini incelemeyi uygun gördük. Bütün şiir tahlillerimizde söylediğimiz gibi, şüphesiz tahliller kabul görmüş, elden ele gezen değerler için yapılır, ancak tahlillerimizi sadece meşhurlar için kullanmamız haksızlık olur diye düşünmekteyiz. Bu bağlamda Hanifi Yılmaz şairimizin de bir şiirini kendisine ve sanatına olan saygımızın gereği olarak tahlile değer gördük. Umarız şairimiz de şiiri de gereken ilgiyi görür.

Şiiri şekil yönünden incelediğimizde , şiirde beyit nazım birimi ve , aa ba ca da ea.. Şeklinde kafiye dizilişi görülmektedir. Yine gazel tarzına yakışır “gülzarım, terennüm meşk, şâd, vuslat, cânan,mavera…“ gibi sözcüklerin de kullanıldığı görülmektedir. 14’lü hece vezniyle yazılıp 7+7 sağlam duraklıdır. -sın gönül’lerle redif; - an’ larla tam kafiye yapılmıştır. Şiir, ilk bakışta tür olarak lirik gibi görünse de didaktik bir şiirdir.

Tahlile başlarken önce şiire seçilen başlık hakkında konuşmakta fayda var; bu başlık aslında her şeyi anlatmaktadır. “AŞKA MUHATAP SENSİN” Hakikat ne kadar bilinçli seçildi bilemeyiz ama anlam derinliği olan bir başlık. Şüphesiz aşka muhatap insandır. İnsanların ne kadarı bunu idrak cihetindedir bilinmez. Ama kâinatın yaratılışının temelinde aşk vardır. Yüce Yaratıcı, Efendimize olan aşkını bir kutsi hadiste “Seni yaratmasaydım seni yaratmasıydım âlemleri yaratmazdım “ Buyurmaktadır. Yine Mevlana Celaleddin-i Rumi Hazretleri. ”Göklerin dönüşünü aşkın dalgalarından bil, aşk olmasa idi dünya donar kalırdı” buyurmaktadır. Aslında bir bakıma kâinatta aşkın dışında bir şey yoktur dersek yanılmış olmayız. Fuzuli’nin ; “Aşk imiş her ne var âlemde, ilim bir kıl ü kal imiş ancak. ”ifadeleri bir bakıma bütün hakikati gözler önüne sermektedir. Kısacası yaratılışımızda aşk vardır, içimiz aşk, dışımız aşk bilene… Onun için aşkın muhatabı da her daim insandır.

Ömür nasılsa geçer, aşka inansın gönül

Muhabbet lazım dosta, buna inansın gönül

İnsanoğlu dünyaya gelişinden ölümüne kadar olan serüveninde ne kadar şuurlu yaşıyor bilinmez, ama bu dünya denilen meyhaneye yolu düşenlerin akıbetleri hep ölümdür. Hayat bir şekilde yaşanacak ve son bulacaktır ama aşkla ama gafletle yaşanmış olsun. Nerden gelip nereye gideceğini bilen insanlar hep şuurlu ve güzel yaşamış ve iz bırakmışlardır. Âşık olan gönüllerde ve dillerde ise hep sevgilinin muhabbeti vardır. Âşık sevgiliden gayrının ne muhabbetini çeker ne de sohbetini yapar.

Terennümle gülzarım, meşk içinde şâd olur

Cânânın bir hüsnüne, bırak aldansın gönül

O sevgiliyi anınca gönlüm neşeleniyor ve isteğine erişmiş bir halde gül bahçesine dönüyor her şey. Sevgilinin olduğu her yer âşık için cennetten bir yerdir, gül bahçesidir. Sevgilinin güzelliğine, cemaline bırak da aşığın gönlü aldansın, meftun olsun. Başka ifadeyle Kâinatın sahibi cennette cemalini gösterecek ve kainatın sahibinin güzelliğini gören cennet ehli seyre doyamayacaklardır. Maddi anlamda aşık da hep sevgiliyi arzular, düşler ve onun olduğu her yer sanki gül bahçesine döner ,teşbihte hata yok..

Muhabbet pınarları, aşk içinde çağlarken

Zemzem aşkın sırrında, içtikçe kansın gönül

Vuslatı kolay sanma, sabır kanlı gömlektir

Giymeyen aşk ne bilir, çöllerde yansın gönül

Buradan itibaren şiirde tasavvufi bir hava kendini yoğun bir şekilde hissettirmektedir. Sevgilinin muhabbetini yapanlar aşkın verdiği sarhoşlukla çağlayıp coşmaktadırlar. Ve onların muhabbet ederken içtikleri de zemzemdir, çünkü âşıkların aşk şarabı zemzemdir ve bunu da içmeye kanmazlar. Onun için şair, aşkın sırrı zemzemde gizlenmiştir ve bunu içenler de bu sırra yani aşkın sırrına ermiş kimselerdir demektedir. Ayrıca bu sırda da ayrılık yani hicran vardır. Sonra aşkın mayasında, kitabında kavuşmak da yoktur. Âşık hep hicran içinde perişan ve yaralıdır, hep sevgiliye kavuşma arzusu içinde olsa da bu kolay bir şey değildir. Ve aşkın en zor tarafı da sabır kuşanmaktır. Bu dizede “kanlı gömlek” tamlamasıyla Hz. Yakub’a (a.s) telmih yapılmıştır. Yakub’un (a.s) işi de Yusuf’un (a.s) Kanlı gömleğine sarılarak sabır kuşanmaktı yıllarca. Yine Eyüp (a.s)'a da atıfta bulunularak sevgiliye kavuşmak için sabrın ve acının ne kadar önemli olduğu belirtilmiştir. Sonra sabır kuşanmayı bilmeyenler, kanlı gömleği giymeyenler aşkın ne olduğunu da bilemezler. Mecnun gibi çöllerde deli divane gezmedikçe gerçek âşıklardan da olamazlar... Kısacası aşığım dersen Eyüb (a.s) gibi Yakub (a.s) gibi dahası mecnun gibi çöllerde deli divane olmak gerektir. Bunları göze almayanlar da aşığım dememelidir. Sonra “Sevdada safa umanlar sevdayı bilmeyenlerdir.” denilmiştir ki aşkta rahat ve huzur da yoktur… Kısacası sevgiliye ulaşmak kolay iş değildir…

Kapatma kalp kapısın, hicran bitecek bir gün

Aşk zahmeti fırsattır, her an dayansın gönül

“Kalpler ancak Allah’ı anmakla huzur bulur.” Ve Allah’a da ancak kalp kapısından geçilerek ulaşılabilinir. Hz. Peygamber bu hakikati şöyle ifade eder: “Allah sizin suretlerinize ve mallarınıza bakmaz, ancak kalplerinize ve amellerinize bakar” Demek ki aşık kalp kapısını kapatmayacak ki sevgiliye (Allah’a) ulaşabilsin…

Âşıklar için dünya sürgün yeridir, sevgiliden uzak düşme, ayrı kalma yeridir. Ne zaman ki ruh teslim edilir, sevgiliye o zaman ulaşılır. Mevlana’nın ölüm gecesini yani (şeb-i arus) düğün gecesi kabul ettiği gibi. Ve o güzelin âşığı olmak da zahmetli bir iştir. Pir Sultan’ın;

“Güzel âşık cevrimizi

Çekemezsin demedim mi?

Bu bir rıza lokmasıdır

Yiyemezsin demedim mi”?

Yüreği ve diliyle herkes o kapıdan geçemez ve sevgiliye ulaşamaz. Aşk, zahmetli bir iştir, yine aşk zahmeti de bir fırsattır ki sevgiliye de ancak bu zahmete katlananlar ulaşabilir ve şair kendi yüreğine seslenerek bu zahmette fırsat vardır, ey gönül buna dayan demektedir.

Şu âlemde boş yere, yaratıldım sanma hiç

Aşka muhatap sensin, cansın cânânsın gönül

Kâinatın yaratılışında aşk vardır ve aşk sırrının muhatabı da insandır demiştik. Yüce Mevla “Ben cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım” buyurmaktadır. Şairimiz de İnsanın (kendisinin) boş yere yatılmadığını aşka muhatap olanın da kendisi olduğunu ifade ederek, hem seven hem de sevilenin kendisi olduğunu söylemektedir.

Yılmaz eşyayı terk et, maveraya yürürken

Hakk'ın her cilvesine, çoktan hayransın gönül

Şiirin belki de mana derinliğine sahip beydi burasıdır. Sanki bu iki dize bütün şiiri sırtında taşımaktadır. Şairimiz, kendisine seslenerek; Yılmaz, ötelere yürürken eşyayı yani dünyayı terk et, dünyaya sırtını dön diyerek yüreğindeki sevdasını ve yolunu bize göstermektedir.

Burada kesin bir ifade var ki o da şairin ötelere (sevgiliye) yürüyor olmasıdır. Kendisinin bu yolculukta da maddeyle uğraşmamasını dünyayla irtibatını kesmesini söylemektedir. Çünkü bir gönülde iki sevda barınmaz, Ötelerin yolcusu olduğunu ve hakkın divanına da ancak dünyadan ve içindekilerden vazgeçmekle ulaşabileceğini söylemektedir. Yine kendisine seslenerek; sen, Hakk’ın cilvesine, sırrına, hikmetine çoktan hayransın, âşıksın; O’nun hakikat sırrına erenlerden, hayran olanlardansın diyerek bizlere nerelerde olduğunu göstermektedir. Sonra bu hayranlığının da yeni değil “çoktan” olduğunu yani bu sırra uzun zamandır sahip olduğunu söylemektedir. “Çoktan” ifadesi mana ve derinlik itibariyle sanki şairin bütün sırrını saklamaktadır. Ve bir binanın ana sütunu gibi bütün şiiri omuzlamıştır dersek yanılmış olmayız. Çünkü şiir kelimelerle örülmüş bir inşadır, şairimiz de seçtiği her kelimenin anlam derinliğine ve gücüne dikkat etmiştir. Yukarıda da izah ettiğimiz gibi bu kelime (çoktan) bilinçli seçilmiş ve şairinin bütün sırını saklamaktadır. Bize göre de şiir zaten budur…

AŞKA MUHATAP SENSİN

Ömür nasılsa geçer, aşka inansın gönül

Muhabbet lazım dosta, buna inansın gönül

Terennümle gülzarım, meşk içinde şâd olur

Cânânın bir hüsnüne, bırak aldansın gönül

Muhabbet pınarları, aşk içinde çağlarken

Zemzem aşkın sırrında, içtikçe kansın gönül

Vuslatı kolay sanma, sabır kanlı gömlektir

Giymeyen aşk ne bilir, çöllerde yansın gönül

Kapatma kalp kapısın, hicran bitecek bir gün

Aşk zahmeti fırsattır, her an dayansın gönül

Şu âlemde boş yere, yaratıldım sanma hiç

Aşka muhatap sensin, cansın cânânsın gönül

Yılmaz eşyayı terk et, maveraya yürürken

Hakk'ın her cilvesine, çoktan hayransın gönül

8- Kazım Gök

SUSUZLUK MASALI

Sevinç sudan bulaşan bir hastalıktır

Yüzler yıkanırsa

Susuzluk ne güzel bir masaldır

Kıraç bir dil anlatırsa

Şimdi hüzünle dolu

Kuru çeşmenin altındaki tekne

Tepe tepe kızgın kumlar bitiyor

Sonra bir düzine dağ

Aramızda çöl lalesi ne arasın

Bir kaç kaktüs hepsi bu

Gökyüzü kuşsuzluktan tenha

Derin gölleri yüzünde barındıran sevgilim

Uzat elini gelsin bir gideğen

Nilüferim içimden sıçramayı bekliyor içine

Pıhtılaşınca

Nasılda yakışacak gözlerine

Kazım GÖK

İlhan Doğuç

“İçimdeki Seslerden”

Seni Anlatamıyorum

Olmuyor güzel gözlüm, olmuyor

Anlatamıyor kelimeler seni

Konu sen olunca aciz kalıyor

Türk edebiyatının en naçizane cümleleri

Tercüman olmuyor duygularıma

Oysa ben patlayacak bir volkan misâli

Aşk doluyum, sevgi doluyum

Sen kimsin? Nesin? Bilmiyorum

Hiçbiri umurumda değil

Belki sen de beni tanımıyorsun

İstasyonda gördüğün

Onlarca yüzden biriyim sadece

Ama sen benim için öyle değilsin

Çünkü ben sana programladım kendimi

Hayatım sana bağlı

Yarınlarım, huzurum, mutluluğum sana bağlı

Bundan sonra

Seni sana anlatabilmem bile sana bağlı

10- Hacı Abdullah Kozan

MEVLÂNA

Asırlar ötesinden, seslenmiş gönüllere

Yurdumuzda yetişen, bir gülümdür Mevlâna

Peygamber sevgisini, yüklenmiş gönüllere

Tasavvuf yollarında, hür dalımdır Mevlâna