kazanmak istiyorum , eğer bunu başarırsam sevinirim dedi”. O arada pastayla çaylar geldi. Onları yerken  bir taraftan da Hakana bakıyordum .Orta boylu,kumral, yakışıklı bir gençti. Yüzü insana güven veren bir ifade taşıyordu . hafif dalgalı saçları yandan ayrılmıştı. Ses    tonu etkileyiciydi . Kendimi birden ona çok yakın hissettim , geçmiş yıllarda hiçbir arkadaşa bu yakınlığı duymamıştım. Ben bunları düşünürken Hakan söze  girdi.

Hakan-Levent biraz kendini ve geçmiş hayatını anlatır mısın? Eğer sence bir sakıncası yoksa ,önceki yaşamını bilirsem seni daha iyi anlarım.

Levent-Bende geçmişten başlamak istiyorum zaten. Sustum nereden başlayacağıma karar  verince söze yetiştirilme şeklimden başladım. Ben beni bildim bileli aile ortamında bir dediğim iki edilmedi . Bütün isteklerime ,  kaprislerime engel olunmadı. Böyle yetiştirilince de şımarık ve hırçın davranışlarım arttı. Geçimsiz, paylaşmayı bilmeyen yalnız bir çocuk olarak büyüdüm . Annemle babam tek çocuk olduğum için mi bilmem nedense bu eğitimin yanlışlığının farkında olamadılar. Arkadaş ortamında hep ben odaklı kararlar alınsın istiyordum .Bu da tabi kabul edilmiyor, benim kaprislerim yüzünden arkadaşlarımın benden uzaklaşmalarına sebep oluyordu. Büyüdükçe kendimi eleştirmeye ve ailemi suçlamaya başladım ama yerleşen davranışlardan kolay kolay kurtulamıyorsun. Şimdi anlıyorum  ki aileden gördüğüm ilgi ve hoşgörüyü belki de çocuk aklımla kullanmak ,istismar etmek istemişim. Sustum sonra : Bugün yanlışların farkındayım, onlardan kurtulmak istiyorum ama arkadaşlarla ilişkilerimde yinede hırçınlığıma mani olamıyorum . Dışlandığım zamanlar bunu kabul edemiyor , kavga etmekten çekinmiyorum. Çoğu zaman ailem dışında  toplumda beni kimse sevmiyor diye düşünüyorum.

Hakan- Öyle düşünme ,şu anlattıkların , davranışlarının yanlışlarını görmen, önceki yaşamını eleştirmen özünde çok iyi ve mantıklı bir insan olduğunu gösterir. Ailenin yanlış eğitimi , senin istemeden böyle yetişmene sebep olmuş. Değişmeyi istemen bile bir kazanç. Artık büyüdün, bir çok şeyin farkında olduğunu görüyorum. Seninle birlikte göstereceğimiz çabayla  birçok engeli aşacağımızı düşünüyorum . Sen iyi bir kişiliğe sahipsin , önce bunu kabul et ve ben seni anlıyor ve seviyorum. Her zamanda yanında olacağım.

Levent- Beni dinlediğin ve anladığın  için teşekkür ederim .Senin yanımda olduğunu bilmek bana güç verecek .Hava kararmıştı onu daha fazla meşgul etmek istemedim . Akşam oluyor gidelim mi dedim, ikimizde kalktık, otobüs durağında ayrıldık.

Eve geldiğimde annem mutfakta yemek yapmakla meşguldü. “Geldin mi Levent ,geç kaldın, merak ettim.

Levent-Anne ben çocuk muyum, niye merak ediyorsun ? Sesim biraz sert çıkmıştı . Annem elleri ıslak mutfaktan çıkarak” bir şey mi oldu oğlum , neden sinirlisin ?”

Levent – Hayır anne arkadaşla pastanede biraz sohbet ettik . dedim ve hemen odama geçtim. Hakanla konuşmak beni biraz rahatlatmıştı .Yemekte pek konuşmadım . Babamın ara sıra yüzüme kaçamak baktığını hissediyordum , artık çocuk değildim bu aşırı ilgi, hala üzerime titremeleri beni sıkıyordu .Sessiz duruşum onu tedirgin etmişti .Sonunda dayanamadı “oğlum bir sorun mu var neden yemeğini karıştırıp duruyorsun.? Bir şeye mi üzüldün , okulda mı bir şey oldu? Başımı kaldırırken ;

Levent- Hayır baba sorun sizin beni yetiştirirken yıllardır uyguladığınız davranışlarda. Sustum farkında olmadan sesimi biraz yükselterek : Bana çocukluğumdan beri gösterdiğiniz aşırı sevgi ve hoşgörü , şımarıklık yapmama göz yummanız ,bencil yetişmeme sebep oldu. Bunun bana verdiği zararı ,büyüdükçe arkadaşlarımın arasında uyum sağlayamayarak dışlanınca anladım . Baba okullarda okuduğum sürece ben hep yalnız kaldım . Hırçınlığım ve geçimsizliğim yüzünden hiç yakın bir arkadaşım olmadı. Sesim bir alçalıyor bir yükseliyordu. Annem de babam da yemeği bırakıp birbirlerine bakarak, şaşırmış bir şekilde beni dinliyorlardı. Küçükken okuduğum okullarda, sınıf öğretmenlerim zaman zaman yaramazlığımdan şikayet etmek için ailemi çağırırlardı ama onlar devamlı beni korur “çocuk o hoşgörün” der veya o okuldan alır başka okula götürürlerdi . Çok okul değiştirdiğim için de başarılı bir öğrenci olamadım.

Babam bir müessesede müdür yardımcısı olarak çalışıyor , annem ise ev hanımı . Aralarında 10 yaş fark  var . Ben evliliklerinin  9 . yılında doğmuşum , onun için de beni sanki bir fanus içinde büyütmüşler, geleceğimi ve bu titizliğin bana vereceği zararı düşünmemişler.

Yemekteki konuşmanın üzerinden birkaç gün geçmişti ki  bir akşam yemekten sonra babam beni yanına çağırdı ve oturmamı istedi. O günden beri biraz içime kapanmış bir tavırdaydım . Bu durumum babamı telaşlandırmış olmalı ki üzgün ve birazda huzursuzdu.

Babam- Levent oğlum, biz ne yaptıksa seni elimizdeki en iyi şartlarla , güzel bir ortamda mutlu ederek yetiştirmek için yaptık. Yıllar sonra sana kavuşunca belki fark etmeden  biraz aşırı davrandık ama hepsi seni çok sevdiğimiz içindi. Kimsenin seni incitmesini istemiyorduk. Senin yaramazlıkların bile bizim hoşumuza gidiyordu. Biraz mahzun bir ifade ile sustu ,sonra “Büyüyünce  bizi yargılayacağını hiç düşünemedik” diye devam etti: Şimdi ise senin bu duygular içinde olmana annende bende çok üzülüyoruz. Demek ki aşırı korumacı davranmak bile insana bilmeden yanlışlar yaptırıyor.  Bundan sonra ne yapabiliriz,nasıl davranmamızı istersin ,artık büyüdün.

Levent- Baba beni aşırı derecede takip etmeyin yeter. Yanlış bir şey yapmayacağımdan emin olabilirsiniz. Nereye gittin ne zaman geleceksin gibi sorular sormayın artık. Çok iyi bir sıra arkadaşım var adı Hakan , onunla  iyi anlaşıyoruz . Sınıf içindeki arkadaşlarımla da ilişkilerimde bana yardımcı olacak.

Levent- Babacığım, bana olan sevginizi anlıyorum ama bunun çevremdeki insanlarla ilişkilerimde bana  verdiği zararı da kabul edin. Onun için  fazla koruyucu olmayın çocuk değilim büyüdüm artık .

                Bu konuşmaların üzerinden bir iki ay geçti . Artık annemde babamda belki zorlanıyorlardı ama  sözlerinde durdular. Hakan da arkadaş ilişkilerimde  bana çok yardımcı oldu. Artık derslerde de başarılı olmaya çalışıyorum. İyi bir fakülteyi bu sene belki kazanamam ama en azından okumak için arzu duyuyorum. Arada bir eski huylarımın tekrarlanmasına ise mantığımı kullanarak mani olmaya çalışıyor ,çocuklukta bırakmak için gayret ediyorum.