Aslında oyun anlamında çekingen bir oyunla Kupa maçına başladık.
Nede olsa karşımızdaki 1. Lig ekibi…
Adı var, her ne kadarda olsa Süper Lige Hasret.
Geçen yıl düşmeyerek Ligde kaldılar.
Bu yıl ise Galibiyetleri yoktu, geçen hafta elde ettiler.
Maça gelince tutuk bir başlangıç yaptılar, Kahramanmaraşspor ise saldırıya geçti.
Rakibine ilk yarıda golü bulursam tutturur giderim havası vardı.
İlk yarıda golü biz bulsak o dikiş tutmadı ama oyun anlamında ağrasiftik.
Bu da rakibin işine yaradı, oyunun kontörlünü top bizdeyken elinde tuttu.
Biz heyecan yaptıkça onlar rahat oyun sergiledi.
Aslında kadro derinliği yoktu, sanki yedekleri sahadaydı birkaçı haricinde…
Yabancı oyuncuları iş bitiriciydi.
Covid-19 onlarında karın ağrısıydı…
Maça ne kadar asıldıysak gol bulamadık. Onlarda bizi çözmeye çalıştı.
İkinci yarıda ise çok açık verdik.
Hal böyle olunca adamlar yüklendi.
Hatta bir ara yarım saha top oynandı, Bizim saha bomboş.
Ne oluyor derken gol geldi biz golü bulduk sevindik ama kursağımıza kitlendi.
3. dakika sonra onlar berberlikle sevinmemize fırsat vermedi.
Pes etmediler ve baskı kurdular.
Biz baskı kuralım dedik ve galibiyet için yüklendik.
Yine yüklendik arka açıktan kaçtı adam ama başaramadı maç uzadı da uzadı…
Uatmalarda ise yedekten gelen golcü Hamza işi bitirdi.
Oyuna girdi ilk pozisyonda golü buldu…
Biz rehavete kapıldık sanırım…
Dize getirdiğimiz Konya, Çaykur Rize, Başakşehir gibi değilmiş Bolu.
Engel yedik, Havlu attık.
Artık sağlık olsun demeden başka bir şey yok.
Demek ki senden iyileri de varmış demeliyiz.
Kadroda bunu benimsetti.
Bizde yedek ağırlıklı çıktık.
Pas hatamız çok olsa da toparlanma aşamadayız.
İnşallah biz ligin keyfini çıkartırız da rahat nefes alırız ne diyelim.
İnşallah Kupada havlu attığımız gibi Ligde havlu atmayız.
Sarılırız ligimize gideriz orta sıralarda…
Kalın Sağlıcakla…
