Buca maçı finaldi aslında... Kazaya kurban gitmemeliydi. Galip gelseydik; rakip dahil diğerleriyle farkı açacak, tüm camialara göz dağı verecektik. Bunda da vardır bir hikmet derken "bu maça daha da bir final havasında hazırlanmalıydık" diye geçmiyor değil insanın aklından… Tamam fena oynamadık diyebiliyoruz ama daha konsantre olsak çok kolay gol olabilecek pozisyonları kaçırmaz, rakip orta sahada onca top kaybı yaparken bizde ona uymazdık. Beklenti yükseldi. İlk altı için mücadele edilse koymaz da, havaya girmişken neredeyse önemli bir rakibi ekarte edecek deplasman galibiyeti elimizden uçup gitmesi koyuyor insana… Bu deplasman çok önemliydi, neredeyse kırılma noktası… Olmadı, zoru başaramadık. Bari olmadı, ders olur bundan sonrakilere inşallah… İlk yarıda gol yedik, baskı yaptık… Mehmet Hocanın dediği gibi gol bize sanırım zarar veriyor. ilk golü atıp yatma psikolojimiz devam ederken ilk golü yediğimizde de baskı psikolojimizi de sürdürüyoruz. Yazımın başında ifade ettiğim gibi bu maç bizim için final niteliğinde bir maçtı. Alt zeminden kurtulma havası taşıyan bir maç ve yakınlarla ara açma müsabakasıydı… Artık lig bitsin düşüncesindeyim… Neden mi ligin daralması ile sancılı süreçler başlayacak… Bizim hedefimiz küçük, ligde kalmak şampiyonluk düşüncesi, benim düşüncemle hedef küçük demektir. Hedefi ne kadar küçük tutarsan o seviyeyi zorlarsın… Bizde her zaman ki gibi ligi zorluyoruz. zoru başarıyoruz kolayda zorlanıyoruz. Liderleri deviriyoruz, alta diş geçiremiyoruz… Konumumuz, hedefimiz aslını yansıtıyor zaten… Neyimiz eksik, Kocaelin den, Buca’dan… Buca da bizim geçtiğimiz çemberden geçiyor… Sporcular boykot yapıyor… İdmana çıkmıyor… Ama sahaya çıkıp mücadelesini gösteriyor. Kahramanmaraşspor kötü takımı da deplasmanda zorlanıyor. Bunun cevabını zaman gösterecektir diye düşünüyorum… Aslında deplasmanda 1 puan iyi derler ama… Artık Lig bitsin, tadı kalmadı… Kalın Sağlıcakla…
