Huzurun her yerde olması dileği ile başlayan bir yazı yazmak isterim.
Lakin İstanbul da yaşanan olayla Ülkem yasta…
Konuyu derlemek istemem, canımız yanıyor, gördükçe, duydukça…
Yaşamını yitirenlere Allah’tan Rahmet, Yaralılara Şifalar dilerim.
Aslına bakarsak her geçen gün eriyip gidiyoruz.
Maneviyat duygularımızdan uzaklaşır, aslımızı unutur olduk.
Önce Maddiyat denildi, Ekonomi zorlaşıyor, herkesin eşi, dostu para olmaya başladı.
Tabi Ekonominin hayatımızda ayrı bir yeri var.
Çünkü maddiyat insanı vezirde eder rezilde eder.
Her şeyin başı öncelik sağlık diyelim sonrasından maddiyat…
Tabi her şey dozunda güzel.
Mesela birer robot olamayalım isterdim.
Geçim derdine düşünce kendimizi unutur olduk.
Sabah erkenden işe gidip, akşamın geç saatlerine kadar çalışmaya mecbur bırakılan birer makinelere dönüştük! Yakınımızdakilerin bile ne halde olduğunu bilemeyecek kadar yorgun ve uyuşturulmuş bireyler haline geldik.
Bir nevi yaşanan olumsuzluklar maddiyattan doğuyor, biri eve ekmek alamaz diye kavga çıkar cinayet işlenir, diğeri çocuklarına mahcup olacak diye canına kıyar.
Evet kendimizi tamamen unutuyoruz.
Ta ki başımıza gelen herhangi bir olayda kendimizi hatırlamış oluyoruz.
İşte o zaman iş işten geçmiş oluyor.
Keşke her şey kararında kalsa…
Bir yandan GEÇİM bir yandan YAŞAM!
Yetişmekte olduğumuz hayallerimizden vazgeçtik, yarın nasıl geçineceğiz bu gidişat nereye kadar devam edecek diye hayatımızdan endişelenir olduk.
Hatta ve hatta gün içerisinde yaşamımızdan bile korkar olduk.
Yangınlar
Kadın Cinayetleri
Çocuk İstismarları
Her günümüz ayrı bir olayla geçiyor…
Hangisine kor olalım,
Yetmez mi bu kadar acı,
Kim DUR diyecek?
Her geçen gün TÜKENİYORUZ…
İnşallah bu acılar en kısa bir zamanda diner.
Kalın Sağlıcakla…
