İnsanın  hayatında   gerçekte   dört  evre   vardır.  Çocuklu evresi,  delikanlılık  evresi, olgunluk  evresi   ve   en  sonda   yaşlılık  dönemi. Her dönemin   ayrı   bir  güzelliği   var.  Çocukken   sevilir,  sevgiye  ve   merhamete   muhtaç. Kendi  kendine  bile  faydası   yok. Deli  kanlı  olur  sevmeye   baslar. Bu  dönemde  hem  sever,  hem   de  sevilir. Hayata  başka  bakmaya  başlar. Yavaş   yavaş   sorumluluk    başlar.  Hem sorumluluk   hem  de  verimlilik  dönemidir  bu  dönem.. Taze   başak  gibidir. Salınarak   boy  atmaya   başlar.  Sonra  olgunluk   çağı  ve  en verimli  dönemi,  yani  meyve  ve   hasat   zamanı   başlar. Sonra  yaşlılık  ve  esasında  en ağır  ve   dua  zamanı  dönemi   başlar. Yük  gibi   görünür  ama ,  aslında  her  evin   bir  bereket   direği  odur.  Kısmetini   yaratan   gaipten  gönderir, o evde bolluk  ve  huzur   olur. Ama  biz  onu   bir  yük  gibi   görmeye   başlarsak,  huzur  kaçar   berekette  gider. Şimdi   öyle  bir  zamanda   olduğumuzu   yaşıyoruz   gibi   görüyorum   toplumda. Rabbim   onlara   sahip  çıkan   hayırlı   evlatlar   versin.  İşte  insan   böyle. Dünyadan   gelir  göçer   gider, ya bir   hoş  seda  yada  unutulur  gider. Dünyada    böyle  bir  şey   tıpkı  insan  gibi. Bahar   mevsimi   çocukluk    zamanı.  Yaz   delikanlılık,  Güz   hasat   mevsimi  ve   kışta   yaşlılık   ve   sonra   ölüm. Bahar   mevsiminde  dünya   yeniden   doğar,  her  şey   canlanır.  Her şey  kendi   kabiliyetine  göre   boy  atar gelişir. Adeta  delikanlı  gibi.  Sonra  olgunluk   meyve  zamanı,  daha  sonrada    hasat  zamanı   ve  güz  mevsimi   başlar. Daha  sonra  bütün  yer yüzü   görevini  bitirir    ve  ölür. Bu  devri  daim   döner  durur.  Döner  durmaz   aslında  hep  bize  bir şeyler  hatırlatır. Bir  ibret   dersi  verir. Doğacaksınız, delikanlı  olacaksınız,  olgunlaşacaksınız  ve  sonra   öleceksiniz,  diye  sürekli   bizlere   ibret  dersi    veriyor.  “  Ey  insan   düşün  sen   ala küllihal ( herhalde ,  mutlaka  )  öleceksin. Sonunda   ya taltif,  yada  ceza  göreceksin” diye  bizleri   sürekli   uyarıyor. Kur’an  da   Cenab-ı   Hak :  “Yer   yüzünde  Allah’ın  rahmet   eserlerine  bak, Koca  arzı,  yer yüzünü   nasıl  diriltip  sonra   tekrar   öldürüyor”   diye   bizlere    öğüt  veriyor.  Yani   dört  mevsimin   oluşmasında   düşünen   insan  için   önemli   dersler  ve  ibret   vardır. İşte  bu  diriliş   ve  ölüm   gerçeği  bir  ders-i   ibret  olarak   her  yıl   devr-i  daim   dönüp   duruyor.  Ta ki  bu  gerçek   kıyamete   kadar  sürüp   gidecektir. Rabbim   bakıp  ta   ibret   alanlardan  eyleye.   Kainat’ın    Sahip    ve  Yaratıcısına    emanet   olun.