BİR ŞAİRİN HİKÂYESİ
Mustafa Kök
-VI-
“Uykuya Doğru Şiiri”ni Tahmis
Ve nihayet bendenizin Ali Akbaş dostumun bir şiirine yaptığım farklı tarzda bir tahmis denemesiyle bitirelim. O, bu hârika güzellikteki şiirini bir yeğenine ithaf etmiş. Biz ise onunla birlikte hem küçük yeğenlerimize ve hem de artık torunlarımıza ithaf edelim:[1]
Anneciğim
Düşümde bir kuşmuşum
Kucağından uçmuşum
Uçurtmamın ucundan
Sıkıca tutunmuşum
Anneciğim
Düşümde bir mektupmuşum
Gideceğim yeri unutmuşum
Bir posta kutusunda
Beklenen umutmuşum
Anneciğim
Aç beni, oku beni
Basmadan uyku beni
Uykular uyku olsun
Rüyayla yı(y)ka beni
Anneciğim
Allah ne kadar yakın
Konuştum duydu beni
Meğer cenneteymişim
Melekler saydı beni
Anneciğim
Yollar beni çağırır
Kuşlar beni
Rüzgâr beni
Uyku beni
Su beni
Sevgili Ali Akbaş arkadaşım, kardeşim, kadim dostum!.. Seninle çok günler geçirdik. İkimiz de bekârken evlendik; eşlerimiz-çocuklarımız oldu; çocuklarımız 15 yaşlarına kadar hemen hep yazları birlikte oldular, evlerimize kardeş evleri gibi girip çıktık. Türkiye’nin hâllerine birlikte ağladık; Sevgili Kardeşin Hamza’nın (ki, ben de kardeşim gibi severdim), keza Sevgili Amcaoğlum Hâmit Aktaş’ın (ki sen ve Hamza da kardeşiniz gibi severdiniz) kayıplarına beraber ağlaştık; ıstıraplarını hâlâ birlikte duyuyoruz içlerimizde. Bazen siyasetteki gidişatı farklı algılama ve yorumlarımızdan kaynaklı tartıştığımız, hatta birbirimizi haksız yere kırdığımız da oluyor. Ama sevdiğimiz ve ebediyen yaşamasını istediğimiz değerlerimiz bir, bunu herkes biliyor. O bahsettiğin “şeb-i yeldâ”n başlayıncaya kadar, sana daha nice eserler verecek uzun ve sağlıklı ömürler diliyorum arkadaşım, kardeşim, kadim dostum. Selâm ve sevgilerimle!...
-SON-
[1] Şiirde, ilk üçlü mısralar şair Ali Akbaş’ın, son ikişeri Mustafa Kök’ün. En son altılı bölüm ayni bırakıldı. Bilinenden farklı bir tahmis denemesidir. Bu deneme, Akbaş’ın G. Yay. Yön. Olduğu Kardeş Kalemler’de, Cezir Turhan müstearıyla yayımlanmıştır. Sürçü lisan ettik ise, affola!..
