Bazen öyle konular vardır ki ne kadar izah etmeye ne kadar güzel yazmaya çalışırsanız çalışın kelimeler kifayetsiz, cümleler yavan kalır.
Ramazanın güzelliğini yazmak da böyledir işte.
“Ramazan ayı…
İnsanlar için hidayet olan, doğru yolu ve hak ile batılı birbirinden ayıran apaçık belgeleri (kapsayan) Kur’an onda indirilmiştir.
Öyleyse sizden kim bu aya şahit olursa artık onda oruç tutsun.
Kim hasta ya da yolculukta olursa, tutmadığı günler sayısınca diğer günlerde (tutsun).
Allah, size kolaylık diler, zorluk dilemez.
(Bu kolaylık) sayıyı tamamlamanız ve sizi doğru yola (hidayete) ulaştırmasına karşılık Allah’ı büyük tanımanız içindir.
Umulur ki şükredersiniz.
” (Bakara Suresi, 185) Nefse hâkimiyetin en kesin çaresi, en emin yolu oruç tutmaktır.
Gün sayısında, mevsim ve zamanlarda bazı farklar bulunmakla beraber bizden evvelki ümmetlere oruç farz kılınmıştı.
Allahû Teâlâ onlara ihsan ettiği bu lütfu bize de ikram etti ve takva mertebesine ersinler diye, hicretin ikinci senesi, ümmet-i Muhammed’e orucu farz kıldı.
Sahabeden Ebu Ümame (RA) Resulü Ekrem (SAV) Efendimize gelerek, “Ey Allah’ın Resulü! Bana bir amel emredin,” dedi.
Efendimiz (SAV) “Oruç tut.
Çünkü oruca denk bir ibadet yoktur.” buyurdu.
Ebu Ümame (RA) aynı soruyu tekrar tekrar sorduysa da Efendimizin (SAV) cevabı değişmedi. (Nesâî).
Oruç; Allah’ın emrini yerine getirmek niyetiyle, tanyerinin ağarmasından itibaren güneşin batmasına kadar yemekten, içmekten ve nefsanî arzulara uymaktan kendini tutmaktır.
Oruca başlarken düşüncemizin nokta-i hareketi, yüce Mevla’mızın emrini yerine getirip rızasını kazanmak olmalıdır.
Orucu perhizden ayıran şey de niyettir.
Ve oruçlunun tek sermayesi; nefsani arzulardan kendini koruyarak Allah’tan rahmet, mağfiret ve rızayı ilahiye erme talebi ile aç kalmaktır.
Fakat on bir ay Allah’la savaşanların bizim zaaflarımızı kullanarak bir ay ramazanı sermaye yapmaları biz Müslümanlar için ne kadar acı bir durum öyle değil mi?
Yahudi, Hristiyan, lâik, müşrik, komünist, kapitalist, münafık, din düşmanı ne varsa ramazan pazarlıyorlar, iftar pompalıyorlar oruçlu dimağlarımıza.
Ne gariptir ki, özellikle de Müslüman düşmanı markaların ürünleri, öyle büyük bütçelerle ürünlerine ramazan reklamı yaparlar ki, küçüğümüzden büyüğümüze herkes iftar saatlerine yakın, her hangi bir markete uğrayıp hiçte ihtiyaç yokken doldururuz sepetlerimizi onların ürünleriyle, iftarlık ederiz düşüncesiyle.
Gariptir ya, reklamlar hep iftarlık sunar bizlere, hiç sahurdan bahsetmez, çünkü onlar bizi bizden iyi incelemişler “aç Müslümanın halini, tok kapitalistler” iyi çözmüşler.
Hâlbuki biz ramazana girmeye niyetlenmiştik, markete değil.
Aç olmaya, midemizi dinlendirmeye niyetlenmiştik, acın halini anlamamız için aç kalmamızı isteyen Rabbimize, ibadet şuuruyla tutmuş olduğumuz oruçlarımızı günahlarımıza karşılık sunacaktık, ama kilo alarak bitireceğiz bu gidişle yine mübarek ramazanı.
Diğer aylarda yediklerimizden kısacaktık, infak edecektik, fakir komşularımızı, aç bildiklerimizi doyuracaktık öyle değil mi? Onlar tabi olarak görevlerini yapıyorlar, Müslümanların Ramazanını dahi fırsata çeviriyorlar, hatta zulüm ettikleri diğer coğrafyalardaki Müslüman kardeşlerimize sıkılan kurşun ve bombalara bizim adlarımızı veriyorlar.
Hani bizim için Ramazan ayı fırsat ayı idi, hani biz bu ayda tutacağımız oruçlarla, yapacağımız infaklarla, edeceğimiz dualarla kulluğa, cennete ve Allah’ın rızasına daha çok yakın olacaktık, ne oldu bize? Hani bizim açlığımız, cennetin Reyyan kapısından girebilme biletinin sermayesiydi.
Kaptırdık yine sermayeyi kapitalist, sömürü düzenine.
Amacım reklamı yapılan ürünleri veya onları bize sunan firmaları, markaları, ülkeleri, toplumları, gayrimüslimleri kötülemek değil. Yanlış anlaşılmasın.
Onlar görevlerini yapıyorlar kendilerince ve başarılı da oluyorlar nitekim.
Peki, biz ramazanda oruç görevimizi tam manasıyla, Allah’ın istediği şekilde yapabiliyor muyuz diye, iftar ve sahur sofralarımızı gözden geçirmemiz için bir çağrı sadece benimkisi.
Orucun, şekil bakımından dikkat edilmesi gereken pek çok yönü vardır.
Bu yüzden, mümin kişi orucu dinin temel rükünlerinden biri olarak kabul edip benimsedikten sonra, geriye sadece bir husus kalır: Söz konusu ibadeti Rasulallah’ın (SAV) yaptığı şekilde yerine getirmek için elden gelen çabayı harcamak.
Peki, biz böyle mi yapıyoruz?
İftarlarda eş, dost, akraba, komşu ne kadar zengin yakınımız var hepsini çağırıp en güzel ve en çeşitli sofra benim yarışına girmek ve teravihe gidemeyecek kadar yiyerek şişmek, orucun hangi farzında, hangi sünnetinde, hangi nafilesinde, hangi sevabında var ve böylesi bir oruçla rızayı ilahiyi ummak bir Müslümana yakışır mı?
Kim bilir bir Ramazan daha ömrümüze nasip olur mu?
Kalın Sağlıcakla…
