İyi bir anne baba olmaya hazır olamayanların asla dünyaya çocuk getirmeyi düşünmemeleri lazım.Günümüzde çocuk yetiştirmek zannedildiği kadar kolay değil.Toplumdaki ilişkilerde dengeyi bir türlü tutturamayan bir hayli insan var.Kendi problemlerini çözemeyen bu kişilerin çocuk sorumluluğunu taşımaları çok zor.
Amaç dünyaya çocuk getirmek değil,ona iyi bir istikbal hazırlamak olmalı.Doğduğu gündenbüyüyüp yetişkin oluncaya kadar bir çocuk ne istemez ki?Ona sevgi,şefkat,bakım,terbiye,kısacası her türlü ihtimamla birlikte iyi bir davranış eğitimi,anlamlı,anlamlı,doyumlu,ve sağlıklı ,kaliteli bir yaşam imkanı sağlamalıdır.Onun toplum içinde değerli bir kişilik göstermesi için bu özellikleri taşıması,bilhassa sevgiye doyması lazım.
Sevgi insanda kendine güven duygusunu pekiştiren en önemli objelerden biridir.Ailede şımartılmadan sevgi ile büyüyen bir çocuk kıskanç ve huzursuz olmaz,kendiside benliğine yerleşen bu sevgiyi çevresindeki insanlara taşır.
Çevremizde gerçek sevgiyi hissetmek isteyen çok insan var.Bunlar genelde anne baba tartışmasından bıkmış,ailedeki huzursuz ortamda büyümüş ,zaman zaman da ailede patlamaya hazır bir bomba korkusuyla yetişmiş insanlardır.
Daha çok zıt karakterdeki iki insanın yaptığı evliliklerde çocuklar mutlu yetişemiyorlar.Anne babanın fikir ayrılıkları onları çelişkide bırakıyor ve nasıl davranacaklarını bilemeden büyüyorlar.Kendi kişilikleri gelişinceye kadarda bu ikilem , onların davranışlarına yansıyor.Çevresinde iyi bir arkadaş gurubu varsa bazan bunu tolere edebiliyor ama çok zorlanarak.
Çocuk, anne babanın ,dünyada her şeyden üstün tuttuğu,her turlu özveride bulunabileceği tek varlık.Onlara olan sevgi ölçülemez.Kendine çok değer veren bir insan bile çocukları için gerekirse çok şeyden vazgeçebilir.Bu öyle bir duygu ki kelimelerle anlatmak zor.Onun için diyorum ki,bukadar özel olan bir varlığı dünyaya getirmeye ,onun tüm ihtiyaçlarını karşılayabilmeye hazırsak düşünelim.Aksi takdirde toplumda okadar huzursuz,mutsuz,ne yapacağını bilemeyen,hatta acımasız,vicdansız insanlar var ki onların içine bir birey daha katmayalım.
Çocuklar çiçek ğibidir,iyi beslenir güzel yetiştirilirse mis gibi kokarlar.
