24 Kasım Öğretmenler Günü dolayısı ile bize emanet edilenyavrularımız ellerindeki güllerle elimizi öperek, saygılarını ifade ettiler.
Sonrası okul müdürümüz, bir demet gül ile öğretmenlerodasına girerek, düğmelerini de ilikleyerek, hepimizin tek tek gününü kutladı.37 yıldır çalışıyorum, ilk defa bir müdürün bizleri anması karşısında inanın,büyük bir mutluluk yaşadık…
Hemen ardından velilerimiz, topluca gelerek yineellerinde çiçekler ile günümüzü kutlaması karşısında mutluluğumuz zirve yaptı…
Peki, bunları anlatmak için mi bu yazıyı yazdım. Hayır,öyleyse hemen anlatayım.
Yaklaşık 25 yıl önce mezun ettiğim şu anda öğretmen olanbir öğrencim, dün sınıfıma kadargelerek, elimi öpmesi karşısında gözyaşlarımı tutamadım, çocuklar şaşırdı. Birtanesi bakın öğretmenimiz ağlıyor diyerek, kendisi de ağlamaya başladı. Hemenonu teselli ettim, gözyaşlarımın mutluluktan olduğunu söyleyince susuverdi…
Sonra, öğrencim eski yıllara dönerek, benim sınıfıma geldiği ilk gün yaşadıklarınıanlattı. Aynen şöyle dedi; “ Hocam, ben köy okulundan sizin sınıfa gelmiştim.Önce başka öğretmene verdiler. Ancak, evin yolunu bulamamıştım. Babam, o haldebenimle okula gelip gidersin kızım, seni bir başka öğretmene yazdıralımdiyerek, sizin sınıfınıza getirdi. Ancak siz sınıfta, benzeşme, yumuşama, küçükve büyük ses uyumu gibi daha önce benim hiç duymadığım konuları anlatıyordunuz,dersleriniz bana ağır geldi. Teneffüstü babamın yanına koştum, tekrar eskisınıfıma göndermesini istedim. Babam sordu, neden anlattım durumu. Siz isearkada duruyormuşsunuz. Bana şöyle seslendiniz: “ Kızım seni hiçbir yere göndermem.Gerekirse oturup, yeniden o konuları sana öğretirim. Korkmayacaksın,çalışacağız. Senden çok iyi öğretmen olur…” demiştiniz. Bu durum beni etkiledi.
Bunun üzerine, çalıştım, ilkokuldan mezun oldum.Verdiğiniz bilgilerle liseyi dışarıdan bitirdim, üniversite sınavını kazandım,şimdi ana sınıfı öğretmeni olarak çalışıyorum.
Hayatım boyuncaanlattıkların ve öğrettiklerin yaşamım üzerinde etkili oldu, ne zaman biryanlış yapacak olduysa, sizin nasihatlerinizi düşündüm.
Siz bize, hepnamazımızı kılmamızı öğütlediniz. Elhamdülillah, namaz bizim kurtuluşumuz oldu…”dedi ve elimi öperek ayrıldı…
İLKOKUL ÖĞRETMENLİĞİ ÇOK ÖNEMLİ
Öğretmenlik mesleği çok önemli, hele hele ana sınıfı vesınıf öğretmenliği ayrı bir önemli. Çünkü eğitimin temelini bu iki öğretmenatıyor. Ancak anneleri de unutmamak gerek…
Burada öğretmenlik mesleğine doyamadığımı yazmakistiyorum. Ancak, her şeyin bir sonu olduğu gibi, bu mesleğinde bir sonuvardır. Rabbim müsaade ve nasip ederse, bu yıl emekli olmak istiyorum. Meslektetam 37 yıl oldu.
Diyeceğim şu ki, bir toplumda önce anneler iyi eğitimleolmalı.
Tabi öğretmenlerde. İnsanı sevmeyen, sabrı olmayan insanbu mesleği yapamaz. Bu meslek para ile yapılacak bir meslek de değil.
Ancak şunu daifade edeyim artık sevmeye korkar olduk!
ÖĞRETMENLER İTİBAR GÖRMELİ
Bir öğretmen arkadaşım dün anlattı. “Doğuda bir ildeöğretmenlik yapmak için ilk atamam olmuştu. Bizi karşıladılar, bir eve gittik.Bizi yukarda oturtan ev sahibi ve misafirler kendileri yerde oturdu. Sonraanladık. Halen ülkemizin bazı bölgelerinde ilim öğrenmek ve öğretmek kutsalbiliniyor. Bundan dolayı öğretmenlere itibar edilip, saygı gösteriliyordu. Şimdi öyle mi?
Bu değerleri kaybetmemek öğretmene saygı göstermekültürünü sürdürmek zorundayız!
Bu duygularla, bizleri telefonla arayan, mesaj atan,birzat gelip elimizi öpen, herkese teşekkür ediyor, onların şahsında tümöğretmenlerimizi anan sizlere minnetlerimi ifade ediyorum.
Son söz olarak şunu söylemek istiyorum. Öğretmeni değerlikılmak, çocuklarımızı değerli kılar. Öğretmen, okuluna koşarak giderse,çocuğumuza daha fazla emek verir. Öğretmen, sorunsuz okuluna giderse, başarı artır, bilgi toplumu olmayolunda hedefimize daha çabuk ulaşırız.
Hadi kalın sağlıcakla.
