İnsanların,tattığı zaman lezzetine asla doyamadığı bir sevgidir evlat sevgisi.Öyle bir duygudur ki bunu ancak anne baba olunca anlayabiliyor insan.Asla bir başkası için göstermediği özveriyi,sevgiyi,ilgiyi onlar için esirgemeden gösterebiliyor.Hatta başka zaman girmediği bir çok pozisyonlara,onlar söz konusu olunca düşünmeden girebiliyor.Kendi kariyerini ön plana almadan ne yapması gerekiyorsa onu yapmaya çabalıyor.Bu öyle bir sevgidir ki insan mantıksal düşünemeden içgüdüsel bir davranışla böyle hareket eder.
Doğum bir mucizedir.Bir bayanın bu mucizede çektiği acıya katlanması onun anne olma istek ve arzusundan kaynaklanır.Anne olduğu ve yavrusunu kucakladığı an,işte o an,evladının tutsağı olmuş,kendisi artık geri plana atılmıştır.Her konuda öncelik evladınındır.Onun doyması,uyuması,ağlaması,zaman içinde büyümesi önemlidir.Kendi uykusuzluğu,aç kalması,birçok zevklerinden vazgeçmesi önemini kaybetmiştir artık.
O büyüdükçe sorumlulukları da ona göre artar,fakat bu sorumluluklar anne babaya asla zor gelmez.
Biraz abarttığımı düşüneceksiniz belki ama ,her anne babaya soruyorum:Taa.yüreğinizin derinliklerine sorar mısınız lütfen,sıkıntısı olan bir evladınızın durumumu, yoksa sizin kendi sıkıntınız mı sizi daha çok üzer? Bunun cevabı bence abartmadığımın göstergesidir.
Çocuk büyütürken tabi kendimize de biraz zaman ayırıyoruz ama daha çok öncelik onların oluyor.Onlar ne kadar büyürse büyüsün,iş sahibi olsalar da,evlenseler de ,çocukları da olsa hala bizim için önemliler ve biz onlar için daha neler yapabiliriz diye düşünüyoruz.Onların başarısı,mutluluğu,bizi, bizimkinden daha çok sevindiriyor,başarısızlığı ve mutsuzluğu da aynı şekilde üzüyor.Kendi sıkıntınıza bir şekilde katlanabiliyorsunuz ama çocuğunuzun üzüntüsünü onun zihninden atamadığınız için daha derinden etkileniyorsunuz.ALLAH ,kimseye evlat acısı göstermesin.
İnsan evladı için neler yapmaz ki! Bence bu dünyada ki zenginliklerimizi sağlığımızda evlatlarımızla paylaşmak çok güzel olur.Evlenip yanımızdan ayrıldıkları zaman bile elimizdeki imkanlarla onların rahatça yaşayabileceği ortamları sağlamak,onları kendi yaşamımızdan daha iyi şartlarda yaşatmaya çalışmak bizi çok mutlu etmeli.
Onun için ne yapmak istiyorsak yaşarken yapmaya çalışalım ve bizde olabildiğince rahat yaşadıklarını görelim. Çünkü dünyadan göçtükten sonra ne yaptıklarından haberimiz olmaz.
