İnsan, bazen yanılgıya düşer. Sanır ki; her şey benim kontrolümde. Aklım ve iradem varsa ve öngörebiliyorsam olacak olanları kendimi koruyabilirim kötü olacak ya da yaşanmamasını istediğim her şeyden. Düşüncemiz böyleyken çok güzel hayat. Her şey kontrolümüz altında devam ediyor. Bazense hiç hesaba katmadığımız , hayatın bize sunduğu kötü sürprizler karşısında “kontrolümüzün elden gittiğini” fark etmek ruhumuzu sarsıyor. Neden ben, bunu neden yaşadım, başıma bu da mı gelecekti? Cümleleriyle düşünmeye başlıyor ve işin içinden çıkamıyoruz. Sonra ise bu kadar cümlelere yüklediğimiz tek kelime imdadımıza yetişiyor. “ Keşke”. Ne çok keşkelerimiz var. Ne çok her şeyi elimizde tutabiliriz yanılsaması var. Ne çok keşkeli bir yaşamımız var. İnsan olarak keşkeleri düşündüğümüzde görüyoruz ki; bazen bazı yaşananlar elimizde olmuyor ve bunun sancısı bir ömür devam ediyor. Günlük hayatta kullandığımız keşkelere bakalım ne dersiniz? Keşke zamanında sevdiğim kişiyle evlenseydim de şu an ki durumları yaşamasaydım. Keşke, anneme ve babama bu kadar acı çektirmeseydim. Keşke, ona güvenip de bir yola çıkmasaydım. Keşke, üniversite okuyan bilgili birisi olsaydım. Keşke, çocuklarıma daha çok zaman ayırsaydım. Keşke, onu kırmasaydım ve özür dileyebilseydim. Keşke, birkaç yıl önce bana sunulmuş fırsatları kaçırmasaydım. Keşke, aşk denen kavramı hak etmeyenlere vererek ruhumu kirletmeseydim. Keşke, içimdeki çocuk ruhu harekete geçirebilseydim. Keşke, dik duruşlu bir anne olabilseydim. Keşke, karşıma çıkıp bütün hayatımı mahsetmeseydin. Keşke, şu ayakkabıyı değil de şunu alsaydım. Keşke, her detaya takılıp kendimi mutsuz hissetmeseydim. Keşke, sustuğum zaman susmasaydım ve susmadığımda da sessiz kalabilseydim. Keşke, gönlümü hoş edecek insanları hayatımda tutabilseydim. Keşke, sevmediğim bir mesleği yapmıyor olsaydım. Keşke, ah, keşke... Milyonlarca kez keşke... Milyonlarca kere “keşke” kelimesini kullandığımızı fark ettim. Bu keşkelerin dilinden kurtulamadığımızı da. Halbuki kullandığımızda ve pişman olduğumuzda elimize ne geçiyor? Aslında elimize bir şeyler geçiyor; eğer pişmanlıklarıma takılıp geçmişte kalırsam elde var üzüntü, eğer pişmanlıklarımdan ders çıkarıp geleceğe bakarsam elde var hayat ve umut. Kendimi ve yaşadıklarımı olduğu gibi kabul edebilsem ve keşkelerle de yaşayabileceğimi öğrensem elde var huzur. Herkese keşkelerini kabulleneceği ve onlarla yaşamayı becerebileceği günler diliyorum. :)
