Ala öküzün kaybolması hadisesi Elbistan’ın Akbayır kasabasında altmışlı yıllarda olmuş. Akbayır’ın eski adı Til. Til köyünden Hacı Gündüz bir “Ala öküz” almış. O yıllarda yokluk,yoksulluk köylerde kol geziyor. Bir çift öküz koşumu olan variyetlidir. Hacı Gündüz’ün gücü bir öküz almaya yetmiş. Biri veren Allah ikinciyi de nasip eder inşallah! Hacı Gündüz de böyle düşünmüş. Mevsim yaz. Almış getirmiş “Ala öküz”ü. Sürmüş avluya. Gece olmuş. Hayvan avluda rahat etsin diye öylece bırakıp yatmış. Öküz başıboş dolaşmada. Dolaşıp molaşırken ahırın kapısını kafasıyla itekleyip açmış ve ahıra girmiş. Sabah erkenden kalkmış Hacı’nın anası. Bakmış ki avluda öküz yok.Başlamış feryada: “Hacı!..Kalk oğlum kalk!.. Ala öküzümüz yok.” Anasının çığlığına fırlayıp kalkmış Hacı. Ahıra bakmayı akıl edememiş.Belki de anam baktı sandı. Pürtelaş köyün içine çıkmış. Koşmuş sağa sola.Önüne gelene de sormuş.Lakin kimseler görmemiş Ala öküz’ü. Çaresiz tutmuş evin yolunu.Kolu kanadı kırık hallerde... Gelmiş eve. Bir de ahıra bakası gelmiş.Baksa ki ne bakan. Ala öküz ahırda. Bir sevinmiş ki Hacı Gündüz. Dünyalar Hacı Gündüz’ün. Duygularını dizelere dökmüş. Buyrun hadiseyi Hacı Gündüz’den dinleyelim: “Ala idi onun adı Korkarım canavar yedi Samanov’un kızı Dudu Bir ala öküz görmedin mi? Öküzüm düşmedin eşe Korkarım gem kalır kışa Palak Hacı’nın hanımı Eşe Bir ala öküz görmedin mi? İzi sığırlığa varmış Oradan geriye dönmüş Arahmed’in hanımı Ümmüs Bir ala öküz görmedin mi? Çobanlar eyliyor hecce Onu bulurum erce geççe Asef’in hanımı Hacce Bir ala öküz görmedin mi? Bir ayağım, bir başım döner Babam ondan imdat umar Sana diyom Cafer Omar Bir ala öküz görmedin mi? Bahçelerde olur kiraz Kimi ekşi kimi maraz Sana diyom deli Iraz Bir ala öküz görmedin mi? Merakdan yemedim yemek Kayıp olmaz helal emek Uyan hele Kolley Memet Bir ala öküz görmedin mi? Evlerinin önü küllük Küllükte yayılır çulluk Sana diyom koca Lellik Bir ala öküz görmedin mi? Söylediğim şiir temmi Çektiğim fikir mi gam mı Şerif’in gelini İmmi Bir ala öküz görmedin mi? Gürgüşgil çıkmış sapıya Başa bağlarlar kefiye Zeyneller’in kör Safiye Bir ala öküz görmedin mi? Şairler yazar destan Sebzeciler diker bostan Amcamın hanımı kara Gülistan Bir ala öküz görmedin mi? Öküz eşin bekler göpte Ali’ye sor bir yol kop da Soyanın anası Hapba Bir ala öküz görmedin mi? Torbaya koyarlar katık Hep millet uykuya yatık Durdu Çavus’un gelini Fatik Bir ala öküz görmedin mi? Gezdim dolaştım geldim Yoruldum takatten kaldım Öküzü ahırda buldum Ana gözün görmedi mi?” Bak, bak baak! Anasına sitem ediyor Hacı Gündüz. Son dörtlükte düğümü çözüyor. Anasına diyor ki: -Ana önce ahıra baksaydın. Ala öküz ahırdaymış, görürdün. Feryadınla uykumu başıma sıçratmazdın. Beni köyün içinde yel yepelek gezdirmezdin ana... Hacı Gündüz haksız sayılmaz. Neyse... Yitik bulundu. Emek zay(i) olmadı. Allah, sevdiği kulunun eşeğini kaybettirip üzer; sonra buldurup sevindirirmiş. Hacı Gündüz de epey yürek çarpıntısı çekti, ama sonunda Ala öküzü buldu da yüzü güldü.
