Babamla aramızdaki mesafe her gün biraz daha açılıyordu. Küçüklüğümdeki o sevecen baba gitmiş yerine öfkeli, ilgisiz,bencil bir insan gelmişti. Neden böyle bir değişimin olduğunu çok düşünüyor fakat sebebini o küçücük yaşımla bulamıyordum. Bir gün anneme “ anne babam neden küçüklüğümüzdeki gibi davranmıyor”? diye sordum . Hayretle yüzüme bakıp “niye böyle düşünüyorsun, baban sizi yine eskisi gibi seviyor” dedi. “Anne görmüyor musun,sık sık tartışıyorsunuz. Eve zaman zaman geç geliyor , önceleri böylemiydi.” “ Biraz işleri iyi gitmiyor kızım bu sebeple üzülüyor , ona karşı anlayışlı davranmalıyız . Yoluna koyarsa eskisi gibi ilgilenir üzülmeyin.” Annem çok iyi niyetliydi . Gerçekleri bize göstermek istemiyor ,kendindeki değişimi de saklamaya çalışıyordu. Aslında yüzünde belirgin bir hüzün, gözlerinde de derin bir hayal kırıklığı vardı.
16 yaşındayım , yıllar su gibi geçiyor ve ailemin çocukluğumdaki o mutlu ve sevgi dolu günlerinin yeniden gelmesini ümitsiz bir özlemle bekliyorum. Babam tamamen kendi hayatını yaşıyor ,Annem ise aile parçalanmasın diye uğraşıp duruyor.Biz iki kardeş de olumsuz düşünceler içinde okumaya çalışıyoruz. Neyse ki annem sayesinde ikimizin de dersleri fena değil . Ben lise 3 de ,kız kardeşimde lise 1. Sınıfta okuyor . Onunla güzel anlaşıyoruz ve birbirimize destek oluyor ,olayları aramızda konuşarak tartışıyoruz. Bazen onun zekice fikirleri beni şaşırtıyor. Örneğin: “Abla biz anneannemde bir hafta kalsak ta babamla annemi bir tatile yollasak nasıl olur? “ gibi biraz saf ve temiz fikirler.
Okula birlikte gidip geliyoruz.O daha sessiz ve sakin bir kız. Zaman zaman benim olumsuz fikirlerimi engelliyor. İyi ki var iyi ki onun gibi bir kız kardeşe sahibim . Onu çok seviyorum , bu olumlu davranışlarımız da annemin payı büyük . Bizi birbirimizi kıskanacak bir ortamda büyütmedi, aramızda farklılıklar yaratmadı. Sevgisini ikimize de eşit paylaştırdı. O çok güçlü bir kadın, büyüdükçe babamın ne kadar şanslı biri olduğunu daha iyi anladım .
Babamın işleri iyice bozulmuş . Buna neyin sebep olduğunu söylemiyor ve bu durum onu bizden daha da uzaklaştırdı . Mutlaka annemin haberi vardır , ama bizden sır gibi saklıyor. Eve yapılan masraflar da da değişiklik oldu . Annemin babadan gelen maddi imkanları ailemizin geçimine biraz destek oluyor , ama Bu da babamın değişmesinin bir başka sebebi sanki. Anneme artık iki yabancı gibi mesafeli davranıyor ve ara sırada kendini güçlü hissetmek için küçük bir bahane ile onun gururunu kıracak sözler söylüyor. Zavallı annem nereden nereye geldiklerine hala inanamıyor. Bana güre babamın onu kıskandığını ,şiddetini birazda bunun için artırdığını göremiyor .
Biz her zaman annemin tarafındaydık . Bazen babama haksızlık mı yapıyoruz diye kardeşimle konuşuyoruz ama babam bizden yani ailesinden o kadar uzak ki , ona yaklaşmak düşüncelerini öğrenmek adeta imkansız oldu . İyice içine kapalı bir dünyada yaşıyor sanki . Bu noktaya nasıl gelindi hala bir sebep bulamıyoruz kardeşimle. İş yerini de iyice küçülttü ,bunu bile bizimle oturup anlatmıyor. Soracak olsak “siz işinize bakın ,telaşlanacak bir şey yok “ diyor. Annemde bu durumu olumlu yönleriyle bize anlatıyor. O hiç bir zaman babamın bizim tarafımızdan eleştirilmesine izin vermedi. Her zaman “ o sizin babanız , özünde iyi bir insan . Biraz değişti ama ailesini seviyor” diyor.
Annem bizim yanımızda babamla tartışmaya kesinlikle fırsat vermemeye özen gösterir. Genellikle biz okuldayken veya odalarından gelen seslerden tartıştıklarını anlıyoruz. Bana göre evlilik sanki karı koca arasında anlayışlı ,huzurlu ,ahenkli , sevgi ilişkisi değil de ;kavgalı, şiddet içeren ,mesafeli bir birliktelik gibi geliyor. Bir aşk evliliği bile bir müddet sonra bu hale geliyorsa , ben asla aşık olmayacağım ve evlenmeyeceğim.
