Oğulcuk’un ebesi Şağanderbacıydı. Şağander (Şahinder) bacı Emmiler’den gelmeydi. Emmiler, Kayseri’yebağlı bir köy. Oğulcuk’ta Emiler söylenir. Şağander ‘in öteki adı “Emilelli”idi. Emilelli Şağander, Mestoğon Ahmet’le evliydi. Mestoğon Ahmet’in lakabı daTaslama…
O sıralar doğumu yaklaşan kadınlara:
-Gannı bunnunda. Ağşama zabaha...Allah gurtara! derlerdi.
Karnı burnunda hamile anne adayları kış mevsimindekısmen rahattılar. Ama baharın, ırgatlıkta, harman zamanı ve güzün doğum izniolmazdı.
.
Yine bir harman zamanı. Çona’nın Memet’in öküzkoşumu var. Sap yüklemiş kağnıya. Sapı dökmüş harman yerine. Sap çekme işibitmiş. Düven sürmede sıra. Sermiş sapı. Koşmuş öküzleri düvene. Harmansürüyor. Düvenin üstünde karısı Zekiye. Zekiye bacı üç kız doğurmuş bir ana.Dördüncüye hamile. Hem de karnı burnunda. Akşama sabaha, ayı günü. Vakti saatigelmiş. Öğle sonrası. Sarı sıcak yakıp yandırıyor.
Zekiye ana bir sancı hissetti inceden ince.İrkildi. Seslendi Memet emmiye:
-Memet! Sancım var la!.. Gannım ağrıyo.
Çona’nın Memet oralı olmadı. Çıkıştı Zekiyebacıya:
-Sür...Sür...Gilik hala. Sanki annı top kekillioğlan mı doğuracağan?
Zekiye bacının içi cız etti. Üç kız anası...Karnındaki de kız olursa çekeceği var. Sanki elindeymiş gibi... Kocasınınsitemine üzüldü. Ya yine kız doğurursa!..O endişe tüm benliğini sardı. Yalvardıiçin için:
-N’olur Allah n’olur, bi oğlan gosder!..
.
Aynı, türküde oğulsuz bir ananın sızlandığı gibi:
.
“Ag geçi gelmiş de oğlağın isder
Nolur Allah nolur, bir oğlan gosder
Oğulsuz gelini gınar mı dostlar
Aynalı beşşik sallamadıgollarım
Nen çalmadı çürüyesi dillerim
Bir elekçi gelse eleğinalsam
Uğrünü uğrünü höllük elesem
Aynalı beşşiğe de oğlan belesem
.
Aynalı beşşik sallamadı gollarım
Nen çalmadı çürüyesi dillerim
.
Bir oğlum olsa da virsem hocuya
Okuya okuya çıksa heciye
Müjdeciler gelse bizim peciye
.
Aynalı beşşik sallamadı gollarım
Nen çalmadı çürüyesi dillerim "
.
Gerçi üç kız anası Zekiye kadın.Nen çalıp ninniler söylemiştir. Çok beşiksallamışlığı vardır. Ama aynalı beşiğe oğlan belememiş. Oğlan evladı istiyor.
Zekiye bacı sıktı dişini. Lakin sancısı gittikçe sıklaşıyor. Biliyor ki budoğum sancısı. Bir gelip bir gidiyor. Dayanamadı:
-Memet! Ben dayanamıyom. Eve gidip yatacağam. Şağander’e haber sal gessin.
Memet emmi işin ciddiyetini anladı. Hemen kardeşi İbrahim’in karısı Hatice’yiçağırdı:
-Hatıca! Bak Zekiye sancılandı. Doğuracak. Git Şağander’i al, gel.
Hatice abla bir koşu gitti. Şağander’i aldı geldi. Şağander ebe kolları sıvadı.Zekiye bacı nur topu gibi bir oğlan doğurdu. Hatice abla koşup geldi harmanyerine:
-Memed ağa... Müjdemi isderim. Bi oğlun oldu.
Memet emminin yüzü ışıdı:
-Müjden başım üsdüne Hatıca... dedi.
