Köksal, yapı olarak bir birleşik kelime. Bir isimle(kök), bir fiilin (sal-) birleşmesinden oluşmuş. Anlamı ise mecazi olarak birinsanın dal budak sarması, soyunun çoğalması, çoluğa çocuğa karışması demektir.
Özel isimdir. Güzel isimdir. Benim yakından tanıdığım ikiKöksal var. Biri Oğulcuklu Köksal. Köylüm, arkadaşım. Diğeri Karaşıhlı Köksal.
Bu iki güzel insana Köksal adı konmuş. Kök salsınlar,çoğalsınlar diye. Ama kaderin cilvesine bakınız. İki Köksal da dal budaksalmadan, çoluk çocuğa karışamadan dünya değiştirdi.
Oğulcuklu Köksal evlendi. Çocuğu olmadı. Evlat edindi birkızı. Genç yaşta dünyadan göçtü. Karaşıhlı Köksal ise hiç evlenmedi. O dabilavelet(*) gitti.
.
Karaşıhlı Köksal’ın ölümü de gizemli oldu. KaraşıhFelahiye'nin bir köyü. Kayseri'ye bağlı. Karaşıhlı Ozan Halil Manuş onun aniölümü üzerine bir şiir yazmış. Bakın ne diyor Halil Manuş:
.
Yazdığım dört oldu Köksal
Daha yazmam şiir sana
Ya aç konuş ya haber sal
Selam olsun gönder bana
.
Susulur ya söz bitince
Susmak marifet mi sence?
Gülenler var sen gidince
Artık bunu anlasana
.
Yırtık çadır, kırık direk
Gönül küskün, mahzun yürek
Sana aş yok elde börek
Doğduğundan hep bu yana
.
Her insanın farklı huyu
Dost görünür kazar kuyu
Susadıkça soğuk suyu
Pınardan iç kana kana
.
Ne alp kaldı ne de eren
Ne yar kaldı ne de yaren
Kul değil ya rızkı veren
Her an şükret Yaratan’a
.
Ozan Halil tek şunu der
Edenler kendine eder
Kulluğunu bilmek yeter
İnsanım diyen insana
.
Karaşıhlı Köksal; içine kapanık, suskun bir insandı. Pekkonuşmazdı. Karaşıhlılar, çevre köyler çok severdi Köksal’ı. Onun gizemliduruşu, bakışı insanlarda bir sempati uyandırırdı. Düğünlerde kendine özgüoynar, halay çekerdi hem de dakikalarca… Gençler harçlık verirdi. YoksulduKöksal. Çocukken babasıyle birlikte köy köy gezer, sadağ(**) toplardı.Oğulcuk’a da gelirlerdi.
