Hayat, hızla akıp gidiyor. İnsan, yaşamaya devam ediyor. Bazen mutlu, umutlu, karamsar, güçsüz, hüzünlü… dönemler geçiriyor. Hayat, bir yerlere gelmek, çocuklara bakmak, evinin geçimini sağlamak, işinde başarılı olmak… Binbir türlü telaşeler arasında dönüp duruyor. İnsan hayattaki zorluklarla başa çıkabilmek için güçlü kalmak gerektiğine inanıyor çünkü hayat bazen çok acımasız oluyor. Kalp öyle savunmasız, öyle yorgun düşüyor ki bazen sesimizi çıkarmaya gücümüz kalmıyor. Sesini duyurmak istiyorsun ama yapamıyorsun. Kelimelerin tükendiği sesinin yüreğine ulaşamadığı zamanlar yaşıyorsun. İşte bu anlarda sesin olmak isterdim; Varlığını sorgularken çektiğin sancının, Sokaklarda yapayalnız yürürken korkunun, Ülkende savaş olurken başka bir ülkede yaşamının verdiği zorluğun, Bir hastalığını yenmek isterken çevrenden destek bekleyen kalbinin, Düştüğünde seni yerden kaldırmak için elinin, Söylemek istediğin ama kelimelerin anlamının olmayacağı durumların, Hakkın yendiğinde hakkını arayamadığın zamanlarının, Kendin olmak istediğin ve olamadığın tüm anlarının, Yaşama sevincinin yerini tükenmişliğe bıraktığın hallerinin, Mantığını ön planda tutup kalbini ezdiğin zamanların, Ağladığında çevrendeki birinden beklediğin ilginin, Zaman hızla akarken durmasını istediğin saatlerinin, Acımasızca eleştirildiğin ama bunları hiç hak etmediğindeki düşüncelerinin, Severken karşılık bulamadığında yaşadığın acının, Emek verdiğin şeylerin hiçbir işe yaramadığını hissettiğin anların, Yoğun iş tempondan ailene zaman ayıramadığın ve onlara hasret duyduğun zamanların, Kendini bulma serüveninin de yaşadığın ikilemlerinin, Gözlerindeki öfkenin kelimelere dizilişinin, Ümit ederek yaşarken en beklenmedik anlarda gelen olayların, Eşinden şiddet gördüğünde hissettiğin kırgınlıklarının, Anne ve baban tarafından anlaşılamadığın tüm günlerin, Kaza yapmak üzereyken ölümle ve yaşam arasında kalışının, Kadın olarak sevmeyi kelimelerle duymak istediğin kalbinin, Hayatın olumlu yanlarına kapalı olan bilincinin sesi olmak isterdim. Yaşadığın en zorlu ve çaresiz olduğun zamanların sesi olmak isterdim. Dertlendiğinde derdine derman aramak için çaren olmak isterdim. Hepimizin sorunlarına umarsız davranıldığı çağda yüreğine dokunmak isterdim. Seni anlamak isterdim. İnsan insana iletişim kurmak isterdim. Sesine ve dertlerine ortak olmak isterdim. İnsanlığımın gereğini yerine getirip seni sana bırakmak değil de, sana kendimle çare olmak isterdim. Ey insanoğlu, insanlığının sesi olmak isterdim.
