AkademikEğitimin Alt Yapısı
Akademik eğitimin alt yapısı, klasik anlayışa uzun süre bağlı kalmıştır. Biranlamıyla Klasisizm ve Akademizm eş anlamlı olarak algılanır. Hem dış görünüşhem de düşünce yapısı olarak kralın anlayışını yansıtan soylu bir “ideal”biçimlenmiştir. Bu idealin ilkeleri; erdem, mantık, sağduyu, ağırbaşlılık,ölçülülük, kurallara bağlılık, görkemlilik, denge gibi Antik Yunan ve Romaanlayışını simgeleyen kavramlardır. 17. yy’da Boileau’nun oluşturduğu budoktrinlerin temel taşı şudur: “ sanat doğayı taklit etmektir. ” Ama burada sözkonusu olan yalnızca insan doğasıdır. Doğayı taklit etmek için iki yolizlenmelidir: 1. eskileri örnek almak 2. mantık ve sağduyu. Dolayısıyla doğruolan şey, bireysellik değil, ancak mantığın kabul edebileceği evrensel birdoğrudur. 17. yy’da Poussin’in yapıtları ön plandadır ve yapıtlarındaki orantıhep örnek gösterilmiştir.
Desen Akademide her zaman önceliklidir. Rubenscilerin Akademiye soktukları renkunsuruyla 19. yy’da desen-renk tartışmaları yapılmıştır. Fakat Akademide desenhep ön planda tutulmuştur.
Eğitimin alt yapısını oluşturan unsurlardan biri de Antik Yunan ve Romageleneklerinin yansıtılmasıdır. Paris Güzel Sanatlar Okulunda Antik Yunan veRoma etkisini simgeleyen bir gösterge de 19. yy’ın akademisyenlerinden ressamPaul Delaroche’un (R. 1) “Bütün Çağların Sanatçıları veya Taçları DağıtanŞöhret Tanrıçası” (1836) isimli tablosudur. Bu tablonun yapımı 1836-41 yıllarıarasında gerçekleştirilmiştir. 1855’de bir yangında hasar görmüş ve 1988’deAmerikan vakfı “Fransız Sanatı Dostları” tarafından tamir ettirilmiştir.Delaroche’un kompozisyonu hepsi gerçek boyutlarda 74 figürden oluşur. Üç Yunansanatçısı yargıç konumundadır, onları karşısındaki 4 kadın figürü sanatın dörtdönemini simgeler ( Yunan, Roma, Gotik, Rönesans), ortada duran “sanattanrıçası” taçları dağıtmaktadır; sağında ve solundaki sanatçılar 40 ressam, 15heykeltraş ve 14 mimar kimisi ayakta, kimisi oturmuş durumdadır. Sanatçılartiyatro oyunu arasında bir araya gelmişler ve dinleniyorlar ve birbirlerineöğütler verir gibi görünüyorlar.
Temmuz 1830 İhtilalini takip eden 20 yıl süresince, Fransız resim ve heykeli,Fransız Akademisinin tercihleri, siyaseti ve Louis-Philippe’in rejimiyle ciddibir şekilde sınırlanmıştır. Bir zamanlar aydınlanmanın ve ihtilalin büyük,metaforik lisanı olan Klasik gelenek, artık Delaroche’un yarım dairesel duvarresmi olan “Bütün Çağların Sanatçıları” adlı eserinde olduğu gibi “BurjuvaTarihçiliği”ni içeriyordu. Bu resim, Paris Güzel Sanatlar Akademisinde yarımdaire biçimindeki oditoryum için yapılmıştır. Bu resimde Delaroche, Ingres’in“Homeros’un İlahlaştırılması” adlı eserinden esinlenmiştir. Romantik heykeltraşDavid d’Angers bu resmi “alimce tarzda resim” olarak adlandırmıştır veebatlarına rağmen gerçekten içten ve antik karakteri belirten bir resim olarakyorumlamıştır.
Genelde pompierslerin 16. yy’dan 18. yy’a kadar olan tarzların geleneğinikoruyarak sürdürdükleri söylenir. Pompiersler Rönesans ve Barok üsluplarınıiyice kavramıştır. Fakat Delaroche’da da gördüğümüz gibi onlardan farklı olarakbüyük tarihi tarzı “öyküsel tarih” tarzında değerlendirip kullanmışlardır.
Bu dönemde kökeni Kraliyet Akademisine dayanan ve eserlerin sergilendiği“salon”lar var. Bu sergiler Louvre Sarayında “Kare Salon”da yapılmaktaydı.(salon tabiri buradan gelir. ) 1789’dan sonra bu sergilere Akademisyenlerinyanı sıra başka sanatçılar da eserlerini teklif etmeye başladılar, eserlerinkabulu jürinin onayına bağlıydı. Jüri Akademisyenlerden oluşuyordu, yani budönemde Güzel Sanatlar Okulunda verilen eğitimin içeriğiyle, eleştirmenlerin vesalonların benimsedikleri sanat anlayışı birbirinin ürünüydü. Jüri üyeleribüyük bir kararlılıkla geleneksel güzel anlayışını savunuyor, eserlerinkonularının mitoloji ya da Antik kültürden kaynaklanmasını şart koşuyordu.
