Bayram bayram olalı böyle bayram görmedi. Asrın felaketinden sonra artık buruk bayram yaşamaya alışacağız. Yeni bir vizyon gelişti. Depremden önce ve sonra olarak hayatımızın amacı değişti. Ne kalbi acıyan insanlar vardır bilemiyoruz. Gözümüzün gördüğünün ardında çok şey var. Kalplerini duyamadığımız ve ruhunu bilemediğimiz onlarca yetim çocuklar ve öksüz kalmış yetişkinler var.
Onlarca buruk bayram sevinci mezarlık ziyaretinde hasret gideriyor. Şehitlerimizin mezarına gidemedim. Kalbim o mezarlığı görmeye hazır değil. Eminim, birçok insan da bu manzarayı görmeye hazır değildir. Nasıl hazır olsun ki? İnsanın canından can koptu. Bu dizeleri okuyan , yakınını kaybeden birçok kişi var biliyorum ama yazılar bile anlamını yitiyor ve sizlerin sessiz çığlıklarında kaybolup gidiyor.
Acaba bu acı geçer mi? Geçmeyecek ve bununla birlikte yaşama devam ediyor olacağız. Kişisel ve ülke tarihimizde altı çizili satırlar ile okuyacağımız ve yıllarca üzerine birçok ders çıkaracağımız bir deneyim olarak kalacak.
Şehitlerimiz kefensiz defnedildi. Kanlarıyla ve tüm masum halleriyle toprağa yerleştiler. Cenaze anlayışımız değişti. Kefenle defnedilmemek çok ağır geldi. Bu tarz ölüm değerlerine alışamadık. İlk ve son olarak umarım kefensiz defnedilen kişiler oldular.
Bayram o yüzden bayram değil . Mekanlarınız cennet olsun. Sizlerin Hakk’a yürüme sevdanıza saygı duyuyorum. Bizleri merak etmeyin. Bir şekilde yaşama devam ediyoruz. Gidenler mi mutlu kalanlar mı bilmiyoruz. En azından en Sevgiliye gittiniz. Emin ellerdesiniz. Hepinize sevgiler...
