İnsan, birbirimize yârenlik ettiğimiz, duygularımızı gözlerimizle, dokunuşlarımızla aktardığımız, fikirlerimizi paylaştığımız, birlikte ağlayıp birlikte güldüğümüz kısacası insanca olan tüm güzel halleri paylaştığımız kıymetli bir kavram. Bazen kavramların anlamı dolmaz. Sadece kavramda kalır. İnsan insanlığınınhakkını vermediğinde kavramların içi boş kalıyor. Öylesineyaşamaya başlıyoruz. Alışıyoruz boş yaşamaya. Abartıyoruz hatta bazen canavarlaşabiliyoruz insanlığımızı hiçe saymak adına. Ruhumuz , fikrimiz yani tüm halimizle bu içi boşalmış “ insanlık” kelimesini sıradanlaştırıyoruz. Sıradanlaştıkça çevremizde samimi ve hakiki insanlar aramaya başlıyoruz. Günlük yaşamımıza kadar bu durum yansıyor. Aç kalmak gibi insanlığı da açız ve hasretiz. Çevremdeki insanlara bakıyorum; bir çift göz arıyorum beni gerçekten hissedecek. Dertlendiğimde omzuma dokunacak samimi bir ele ihtiyacım var. Dinlenilmek istiyorum; televizyon izlerken en heyecanlı yerinde kesip beni dinle demek istiyorum ve “ evet, seni dinliyorum” diyen ve televizyonunu kapatan bir anlayış olsun istiyorum. İnsanların kullandığı cümlelere tüm saflığımla inanmak ve yalan söylenip söylenmediği konusunda şüpheye düşmemek istiyorum. Doktora muayene olmak için gittiğimde insanca değer görmek istiyorum; reçetenin yüzüme bakmadan yazıldığı ve sorunumun hiç dinlenilmediğini hissetmek ve görmek istemiyorum. Otobüste biniş ücretimi eksik verdiğimde 50 kuruş için nizah çıkarılmasını istemiyorum ; istiyorum ki “ eksik kalanı da bizden olsun.” Diyenler olduğunda kendimi güvende hissedeyim. Hep eleştirilmeyi istemem, yeri geldiğinde takdir de edilmek isterim. Nefsini ön plana çıkarmayı tercih etmiş insanların elinde harcanmak istemiyorum. Fikirlerimi paylaşmaktan çekinmediğim ve kendimi rahat anlatabildiğim insanlarla bir arada olmak istiyorum. Hata yaptığımda hatalarımın itina ile arandığının aksine kusurlarımın örtüldüğü insanların da var olduğunu bilmek istiyorum. Bir çocuğa, kadına , erkeğe ve yaşlıya vuramayacak kadar vicdanlı insanların olduğunu görmek istiyorum. Bende her şey olsun başkası beni ilgilendirmez diyen “ bencil” insanların merhamete gelmesini istiyorum. *** İstiyorum ki insanlık itina ile yaşanacak bir hale gelsin. İçimde sessiz çığlıklarımı duyabilecek kalbe sahip olanlarla dolsun dünya. Dayanışmanın ve yardımlaşmanın yaşandığı bir zaman olsun. Benlikten geçip “ biz “ olmanın keyfiyle dolsun dünya. Her kavramın hakkını verebilenlerle olsun dünya.
