Başkasına adanmış bir ömürden geriye ne kaldı ? Çok yönlü bir soru sanki bu...
Adanmışlık kime göre neye göre değişmektedir? Hangi değerler uğruna kendimizi başkasına adadık? Sonuçlarını aldık mı? Örfler ve adetler bir başka toplumlara sorgulamadan öğretildiyse, bizi zorlayan adetlere adanmışlık kendimize yapılmış bir zulüm müdür?
Bir öğretmen olarak sorumluluk sahibi bireyler yetiştirmek çok önemli toplumsal bir değer ise başkasına adanmışlık zararlı mıdır ?
Veya kendi yuvası için ve ailesini korumak için birçok şeye susmuş ve eşini kendine adamış kadın ve adamlar suçlu mudur?
Kim neye göre adanmışlık ruhunu yaşamaktadır? Sanırım buna bakmakta fayda var. Çocuk ve yetişkin hepimiz birilerinin körce adanmışlık ruhuna hizmet ettik. Bazen bu adanmışlık ölürcesine yaşandı, tıpkı futbol takımını fanatik şekilde destelemek gibi...
Bazen bekar olduk ve gösterişe kendimizi adadık. Instagram hikâyelerinde gösterişli resimlere ruhumuzu verdik. Evet, kendimizi hissizliğe adadık zira bu dönemde yetersizlik beter bir olgudur. Çünkü herkes yeterli ve mutludur. Biz geri kalamayız.
Geriye kalan hoş bir anı değil berbat bir adanmışlık ruhu kaldı.
Kavramların da içi doldurulamıyor artık ve eskiden adanmış bir ruh nasıl olurdu bilirdik. İnsanların iyiliği için samimiyetle nezaketi ve toplumsal görgüyü öğreten ne çok dedeler ve anneanneler vardı.
Onlar kendilerini bir nesle örnek olmak için adadılar. Tabiki körce gelenek ve göreneklere inanarak değil aksine insanların gözünü açan ileri görüşlü insanlar oldular.
Bu kavramlar eşiğinde baktığınızda siz kendinizi hangi değerlere adamak isterdiniz?
Topluma, kişilere, cahil geleneklere ve kendinize... Hangisi olmak isterdiniz.
Artık başkalarına adanmış ruhlardan kendimize adanmış bir hayata geçmek zorundayız.
Başkalarının ezberini yaşarken ruhlarımız boğuluyor . Özgün bir eser bırakmaya ihtiyacımız var.
Benim değerlerim başkasına fayda sağlar mı? Benim davranışın birine ışık tutar mı? Benim iyi niyetin başkasına örnek olur mu? Benim yaşam tarzım örnek alınabilir mi? Benim gibi birini tercih ederler mi? Ne için ve hangi felsefe adına hayatıma insanlar girer?
Hepsi karmaşık sorulardır. Kolay değildir kendimize bakmak, baktıktan sonra zevk almamak mümkün değildir.
Bu hafta belki kendine adanmış bir ruh nasıl olur bunu değerlendirmek iyi gelebilir.
Hepinize kucak dolusu sevgiler
